تأثير آستانه اي پايه پولي بر تورم: رهيافت مدل هاي غيرخطي اتورگرسيو انتقال ملايم

يكي از مهمترين پديده‌هاي اقتصاد كلان كه طي ساليان متمادي اقتصاد ايران را درگير خود كرده است تورم مي ‌باشد. در راستاي اهميت اين پديده و نياز به شناسايي عوامل موثر بر آن، در مطالعه ‌ي حاضر وجود غيرخطي بودن روابط بين تورم و ساير متغيرهاي اثرگذار، به خصوص پايه‌ي پولي، را مورد بررسي قرار داده است و در واقع به ارزيابي اثرات آستانه اي پول پرقدرت بر تورم پرداخته است. بدين منظور، از رويكرد سيدراسكي و چارچوب روش غيرخطي اتورگرسيو انتقال ملايم طي سال‌هاي 1354 تا 1395 استفاده شده است. در بين متغيرهاي پايه ي پولي، نرخ ارز، سرمايه و نرخ ترجيحات زماني و نرخ بازدهي داخلي، پايه‌ ي پولي به عنوان متغير انتقال انتخاب شده است. نتايج به دست آمده از مطالعه نشان داده است كه: الف) بر اساس آزمون تراسورتا، مدل غيرخطي لجستيك داراي برازش مناسب‌تري نسبت به الگوهاي خطي است. ب) الگوي تورمي تصريح شده از دو رژيم پيروي مي‌كند كه در رژيم اول، پايه پولي بر تورم اثر مثبت دارد و اين اثر، در رژيم دوم تقويت مي‌گردد. ج) موجودي سرمايه، نرخ ترجيح زماني و نرخ بازدهي سرمايه در رژيم اول و رژيم دوم داراي اثر منفي بر تورم هستند، به طوري كه در رژيم دوم از اثر منفي متغيرها كاسته مي‌شود و د) مقدار سرعت انتقال 9 /0 است و نشان مي دهد كه سرعت تعديل در رژيم اول بالاتر از رژيم دوم بوده است.