رويكردي راهبردي به خودگرداني مالي در دانشگاه‌هاي دولتي تهران؛ تركيب تكنيك‌هاي SWOT- TOPSIS

برگزيدن راهبردي بهينه براي تأمين مالي و افزايش سهم سبد درآمدهاي غيرعمومي دانشگاه ديرزماني است كه به يكي از چالش‌هاي اساسي نظام دانشگاهي بدل شده است. اين پژوهش با هدف اولويت‌بندي راهبردهاي بهينه براي خودگرداني مالي دانشگاه‌هاي دولتي شهر تهران با رويكرد كيفي- كمي انجام شده است. روش پژوهش توصيفي- تحليلي است كه پس از گردآوري، طبقه‌بندي و ساماندهي داده‌هاي حاصل از مصاحبه با 20 خبره آموزش عالي، با استفاده از تكنيك SWOT راهبردهاي بهينه استخراج شد. در گام بعدي، براي آن كه به طور دقيق مشخص شود كه كدام راهبرد در شرايط كنوني دانشگاه‌هاي ايران اولويت‌ بالاتري دارد، از ابزار تاپسيس براي اولويت‌بندي راهبردها استفاده شد. يافته‌ها نشان از 6 راهبرد براي خودگرداني مالي دانشگاه‌هاي دولتي شهر تهران دارد كه نخستين راهبرد «تقويت زيرساخت‌هاي پژوهشي» با 63 /0 نزديكي تا گزينه‌ايده‌ال است. با فاصله اندك، راهبرد «تنوع‌بخشي درآمدي» با 61 /0 دومين راهبرد اولويت‌دار در اين زمينه است. با نگاهي به راهبردهاي اولويت‌بندي شده مي‌توان نتيجه گرفت كه خودگرداني مالي، با بازانديشي و مديريت در فرايندهاي دروني دانشگاه‌ها آغاز مي‌شود.