نسبت قاعده فقهي «حرمت تنفير از دين» با حكم حكومتي در حكومت اسلامي

The Relationship between the Jurisprudential Rule of Respect for Religion and State Rule in Islamic State

اين مقاله با محوريت قرار دادن قاعده ايجابي حرمت تنفير از دين و تعميم دادن حكم اين قاعده به موضوعاتي كه عامل دين گريزي مي­شود، درصدد است تا با ارائه دلايلي عقلي و نقلي پاسخي براي برخي مشكلات و مسائل مستحدثه كه در زمانه امروزي در جامعه اسلامي‌رخ مي­دهد، بيابد. همچنين در اين مقاله نشان داده مي‌شود كه حكم حكومتي در پاره­اي از مواقع بر احكام اوليه اسلامي‌نيز اولويت دارد، زيرا حكم حكومتي خود از احكام اوليه اسلامي‌و ناظر بر تحولات جاري جامعه اسلامي‌است. در همين راستا، پژوهش حاضر اين سؤال را پيش مي­كشد: اگر اجراي حكمي‌از احكام اوليه اسلام باعث انزجار عموم (اعم از پيروان دين، غير دين داخل يا خارج حاكميت اسلامي) گردد مي­توان با حكم حكومتي مانع از اجراي آن شد؟ فرضيه مقاله اين است: با توجه به اينكه حكومت اسلامي‌از احكام اوليه اسلامي‌محسوب مي­شود، مي­توان با توسل به حكم حكومتي و بهره­گيري از قاعده فقهي مصلحت، تزاحم ميان احكام اوليه و حرمت تنفير از دين را حل كرد.

This article aims to provide a rational and transmissible answer to some of the issues and issues that are present in today's society by focusing on the positive principle of disrespect for religion and extending its rule to the issues that lead to religion. Islam is happening, find out. It is also shown in this article that the ruling of the state is prioritized at some times over the early Islamic rulings because it is governed by its early Islamic rulings and observes the current developments in Islamic society. In the same vein, the present study raises the question: Can a government decree prevent it from being executed if it imposes a public outrage (whether adherents of religion, non-religionists inside or outside of Islamic rule)? The hypothesis of the article is: Given that the Islamic state is one of the earliest Islamic rulings, it is possible to resolve the conflict between the basic rulings and the disrespect of religion by resorting to the rule of law and applying the jurisprudential principle of expediency.