بررسي سياست اتحاديه اروپا در قبال جمهوري اسلامي ايران

The European unio‎n policy towards the Islamic Republic of Iran (2005-2018)

روابط اتحاديه اروپا در قبال جمهوري اسلامي ايران فراز و نشيبهاي بسياري داشته است. روابط دو جانبه ميان آنها در دولت احمدي نژاد به طور قابل توجهي كاهش يافت اما در دولت روحاني كه با شعار اعتدال گرايي در سياست خارجي برسركار آمد، تغييراتي در روابط اروپا و ايران به وجود آمد به گونه‌اي كه پس از مذاكرات ايران و كشورهاي 1+5 و در سايه توافقنامه موسوم به برجام، روابط في مابين بهبود يافت. طي اين سالها مي‌توان گفت كه مهمترين تحولات جهت دهنده سياست خارجي اتحاديه اروپا در قبال جمهوري اسلامي ايران، مسائل اساسي مانند پرونده هسته‌اي، مقابله با تروريسم، حقوق بشر و تسليحات موشكي بوده است. مطالعه و بررسي عناصر و مؤلفه‌هاي تأثيرگذار سياست خارجي اتحاديه اروپا بر جمهوري اسلامي ايران از سالهاي 1384 تا 1397 در پرتو روابط دو جانبه از مهمترين جنبه‌هاي پژوهش پيش رو مي‌باشد. در اين مقاله سعي خواهيم كرد با بهره‌گيري از روش توصيفي تحليلي و چارچوب نظري واقعگرايي نئوكلاسيك در روابط بين‌الملل و با استفاده از روش تحليلي، چهارچوب سياست خارجي اروپايي‌ها در دوران پسا برجام را مورد كندوكاو قرار دهيم.

The European unio‎n relations with the Islamic Republic of Iran have had many ups and downs. Their bilateral relations in Ahmadinejad’s Government declined significantly. However the European-Iranian relations changed in Rohani’s Government with the slogan of moderation in foreign policy, so that after the negotiations between Iran and the 5+1 countries and in the light of Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), the relations between them were improved. During these years, one of the most important developments in the EU foreign policy towards the Islamic Republic of Iran includes fundamental issues such as the nuclear case, counter-terrorism, human rights and missile weapons. Investigating the effective elements of EU foreign policy toward the Islamic Republic of Iran from 2005 to 2018 in the light of bilateral relations is one of the most important aspects of this research. In this article, it has been tried to analyze the European foreign policy framework after JCPOA using a descriptive-analytical approach and the theoretical framework of neoclassical realism in international relations.