كليدواژه :
زنان , خانه داري , طرد اجتماعي , تزئيني شدن عرصه هاي تصميم گيري , تعليق هويت
چكيده فارسي :
زنان خانه دار به اقتضاي هويت يابي در چارچوب خانه و خانواده، به مثابه هويت نقشي مسلط، در مقايسه با ساير زنان، بيش-تر در معرض طرد اجتماعي هستند. پژوهش حاضر در نظر دارد تا به ميانجي تجربه ي زيسته ي زنان از خانه داري، به واكاوي و شناسايي زمينه ها، عرصه ها، تعاملات و پيامدهاي طرد اجتماعي زنان خانه دار بپردازد. پژوهش حاضر با رويكرد كيفي و روش نظريه ي زمينه اي ميان زنان خانه دار سنندجي به انجام رسيد. براي انتخاب نمونه ها از روش نمونه گيري هدفمند و حداكثر تنوع و براي گردآوري داده ها از مصاحبه ي نيمه ساخت يافته استفاده شد. در نمونه ي پژوهش، 29 نفر از زنان خانه دار22-46 سال سنندجي مشاركت داشتند. نتايج پژوهش بيانگر آن است كه زمينه هايي چون كليشه هاي جنسيتي و شئ واره شدن خانه داري در طرد اجتماعي زنان خانه دار نقش دارند. در اين ميان، روزمرگي و يكنواختي خانه داري به مثابه زمينه ي تسهيل گر و دوقطبي شدن فضاي خانواده، و تقليل هويت به منزله شرايط مداخله گر عمل كرده اند. بازسازي معنايي تجربه و درك زنان خانه دار، از خانه داري بر زوال حريم شخصي و آزادي هاي فردي، مراقبت و كنترل بيروني، و تزئيني شدن عرصه هاي تصميم گيري دلالت دارد. در مواجهه با شرايط پيش رو، زنان خانه دار به راهبردهايي چون گذشته نگري انتقادي، انطباق، مجازي شدن ارتباطات، پرداختن به رشد شخصي روي آورده بودند. براساس مطالعه حاضر، تجربه ي خانه داري براي زنان خانه دار، اختلال رابطه اي، نارضايتي، ياس اجتماعي، انزواي اجتماعي، و سلب قدرت در پي داشته است. مقوله ي هسته نيز بر تعليق هويت دلالت دارد كه ناظر بر طرد ذهني (وجه فردي و تجربه ي زيسته ي زنان خانه دار) و طرد عيني (وجه ساختاري طرد اجتماعي) است.
چكيده لاتين :
Given their identity formation in the context of family and home, as a dominant functional identity, housewives are prone to be subject to social exclusion, as opposed to other women. The present study seeks to identify the areas, contexts, interactions and consequences of social exclusion of housewives, in light of their lived experiences. The present study was carried out with a qualitative approach and within the grounded theory framework. Sampling was conducted using purposeful sampling and maximum diversity, and a semi-structured interview was used to collect the data. The sample comprised 29 female Sanandaji women participants, aged 22-46. The results of the research suggest that the fields such as gender stereotypes and home-based socialization are involved in the social exclusion of housewives. Thus construed, the daily routine and homogeneity of housekeeping have served as facilitating and bipolarizing factors of the family atmosphere, and the reduction of identity as intervening conditions. The housewives’ semantic reconstruction and understanding of house-keeping implies the restriction of privacy and individual freedoms, external care and control, and redundancy in decision-making areas. Facing such challenges and circumstances, the housewives have tended to resort to strategies such as critical review, adaptation, virtualization of communication, and personal growth. On the basis of the present study, the housekeeping experience of the housewives has given rise to interpersonal disorders, d issatisfaction, social disappointment, social isolation, and power abandonment.
