تأثير مصرف خاكي و محلولپاشي روي و مس بر خصوصيات كمّي و كيفي پسته

Effect of Foliar and Soil Application of Zinc and Copper on Some Quantitative and Qualitative Properties of Pistachio Trees

اين تحقيق با هدف بررسي مصرف متعادل كودهاي سولفات روي و مس و روشهاي محلولپاشي و جايگذاري موضعي (چالكود) و اثر زمانهاي متفاوت محلولپاشي بر خصوصيات كمي و كيفي پسته، در يكي از باغهاي رفسنجان در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با 12 تيمار و سه تكرار در دو سال متوالي به اجرا در آمد. تيمارها شامل مصرف متوسط خاكي روي و مس خالص به ترتيب به ميزان 2/54 و 1/11 كيلوگرم در هكتار و همچنين مصرف زياد خاكي روي و مس خالص به ترتيب به ميزان 3/81 و 7/16 كيلوگرم در هكتار و محلولپاشي مس خالص به ميزان 15/0 كيلوگرم بر هكتار از منبع سولفات مس و محلولپاشي روي خالص به ميزان 8/1 كيلوگرم در هكتار از منبع سولفات روي 34% (محلول در 1000 ليتر آب) در 3 زمان اسفند (اواخر دوره خواب)، فروردين (بعد از گلدهي) و پاييز (بعد از برداشت) بهكار برده شدند. نتايج سال اول نشان داد، بيشترين ميزان عملكرد مربوط به تيمار محلولپاشي مس در اسفند بود. همچنين خصوصيات كيفي از جمله نسبت پستههاي خندان به دهنبسته با كاربرد اين تيمار به طور معنيداري افزايش يافت. درصد پروتئين نيز تحت تأثير تيمارهاي محلولپاشي مس در اسفند و روي در فروردين به ترتيب 22 و 5/16 درصد نسبت به شاهد افزايش يافت، اندازهگيري عناصر غذايي در برگ نشان داد محلولپاشي توام روي و مس در اسفندماه غلظت روي را 119 درصد نسبت به شاهد افزايش داد. در سال دوم، بيشترين ميزان عملكرد مربوط به تيمار محلولپاشي روي در اسفند بود. همچنين برخي از خصوصيات كيفي مانند تعداد دانه در هر اونس با كاربرد تيمار محلولپاشي مس در مهرماه به طور معنيدار افزايش يافت. بيشترين و كمترين نسبت خنداني به دهنبسته بودن در تيمارهاي چالكود متوسط و چالكود زياد بهدست آمد. با كاربرد چالكود زياد درصد پروتئين نسبت به شاهد بهطور معنيداري كاهش يافت. غلظت عنصر روي برگ در تيمار محلولپاشي روي اسفندماه افزايش يافت و غلظت مس برگ تحت تأثير كاربرد محلولپاشي‌هاي مس و توأم روي و مس مهرماه قرار گرفت. اثر تيمارهاي اعمال شده بر درصد چربي و غلظت عناصر اندازهگيري شده در ساقه در هر دو سال معنيدار نبود. بهدليل شور و آهكي بودن خاكهاي تحت كشت پسته، مصرف خاكي عناصر كم مصرف (روي و مس) عملكرد را به طور معنيداري تحت تأثير قرار نداد.

This study was carried out to evaluate the application of zinc and copper sulfate by different methods such as foliar application and deep-placement and time of application on the some quantitative and qualitative properties of pistachio trees. For this purpose, a complete randomized block design experiment with 12 fertilizer treatments and 3 replications at 2 consecutive years was conducted in the experimental garden of Rafsanjan. Treatments included deep-placement of medium amounts (54.2 and 11.1 kg/ha of elemental Zn and of Cu respectively) and high amounts (81.3 and 16.7 kg/ha of Zn and of Cu respectively), foliar application of 0.15 kg/ha elemental Cu in the form of Cu sulfate and 1.8 kg/ha of the elemental Zn in the form of Zn sulfate (34%) at the rate of 1000 liter water on Esfand (late dormant), Farvardin (after flowering) and Mehr (post harvest) . Results indicated that in first year, the maximum yield was obtained with foliar application of Cu on Esfand. Also, qualitative properties such as Split/non split ratio significantly increased by above treatment. The protein content increased with foliar application of Cu on Esfand and Zn on Farvardin by 22 and 16.5%, respectively compared to the control. The analysis of leaf samples, demonstrated that the foliar spray of Cu+Zn on Esfand increased Zn leaf by 119% as compared with control. In second year, yield increased by the foliar application of Zn on Esfand. Also, qualitative properties such as the number of seeds per ounce significantly increased by foliar application of Cu on Mehr. The highest and the lowest rate of split/non-split ratios were observed in treatments of high and low localized placement. The protein content decreased in the treatment of high deep placement as compared to the control. Foliar spray of Zn on Esfand caused the highest increase of leaf Zn concentration and foliar spray of Cu and Zn+Cu in Mehr increased significantly Cu leaf. The results indicated that the effects of treatments on oil content and stem nutrients concentration were not significant on two years. Due to saline and lime effects in the soil in pistachio orchards, soil application of micronutrients had no significant on the the yield.