ريخت شناسي سنگريزه شنوايي ساژيتا در هامورماهيان جنس Epinephelus Bloch 1793 در خليج فارس و درياي عمان

Sagittal morphology of Epinephelus Bloch 1793 (Teleostei: Serranidae) in Persian Gulf and Oman Sea

در اين پژوهش، ريخت شناسي سنگريزه شنوايي ساژيتا مربوط به 5 گونه از جنس Epinephelus Bloch, 1793 شامل؛ هامور منقوط قرمزEpinephelus areolatus (Forsskal, 1775)، هامور خال نارنجي E. bleekeri (Vaillant, 1877)، هامور معمولي E. coioides (Hamilton, 1822)، هامور پنج نواري E. dicanthus (Valeniciennes, 1828) و هامور لكه زيتوني منقوط E. stoliczkae (Day, 1875)، در آب هاي خليج فارس و درياي عمان مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس نتايج بدست آمده از مقايسه توصيفي و نيز محاسبه سه شاخص ريختي (شاخص E (نسبت حداكثر عرض اتوليت به حداكثر طول اتوليت)، شاخص R (نسبت طول روستروم به حداكثر طول اتوليت) و شاخص S (نسبت مساحت شيار سولكوس به مساحت اتوليت))، گونه‌هاي مورد بررسي خانواده هامور با وجود شباهت‌هاي كلي در شكل سنگريزه‌ شنوايي ساژيتا، در برخي ويژگي هاي ريختي متفاوت هستند. اين تفاوت‌ها بيشتر محدود به روستروم، آنتي روستروم، ناحيه Excisura، و دندانه‌هاي حاشيه هاي شكمي، پشتي است. شكل شيار سولكوس در اغلب گونه هاي مورد مطالعه، مشابه و داراي يك ناحيه اوستيوم قيفي شكل (Tubular ostium) در ناحيه جلويي و يك ناحيه كوادا بصورت بسته و مورب (strongly curved) در ناحيه عقبي است. با اين حال گونه Epinephelus stoliczkae با داشتن اگزيسورا با شيار مشخص با ساير گونه متفاوت است. بطور كلي مي توان نتيجه گيري نمود كه همانند اغلب ماهيان استخواني، از گوناگوني در ساختارهاي روستروم و آنتي روستروم احتمالا مي توان براي جدايي و تمايز گونه هاي هامورماهيان استفاده نمود.

In this study, the sagittal morphology of five species belong to the genus Epinephelus (Bloch, 1973) including; Epinephelus areolatus (Forsskal, 1775), orange spotted grouper E. bleekeri (Vaillant, 1877), typical grouper E. coioides (Hamilton, 1822), grouper five strips E. dicanthus (Valeniciennes, 1828), olive stains spotted Epinephelus stoliczkae (Day, 1875) from the Persian Gulf and Oman sea were studied. The results of comparative description and of calculating the three indices (E, R and S) showed that the studied species are different regarding some otolith features. The most differences are related to the rostrum, antirostrum, excisura regions as well as dorsal and ventral rimes. The sulcus is similar in almost all the species, and including a tubular ostia in anterior part, and a strongly curved cauada in the posterior part. However, E. stoliczkae is differing from the other species by having a deep excisura. As results, it can be concluded that like the most bony fishes, variation in rostrum and antirostrum can be used to discriminate species in grouper fishes.