عنوان مقاله :
مطالعهي حوزهي معنايي «صَدَّ» و معناشناسي در زماني و همزماني «صديد» در قرآن كريم
عنوان به زبان ديگر :
The Diachronic and Synchronic Semantic Fields and Semantics of Sadda and “Sadid in the Holy Quran
پديد آورندگان :
احمدي، ابراهيم دانشگاه بوعلي سينا، همدان. ايران , قائمي، مرتضي دانشگاه بوعلي سينا - گروه زبان و ادبيات عرب، همدان. ايران
كليدواژه :
معني شناسي , حوزۀ معنايي , صَدّ , صديد , درزماني , همزماني
چكيده فارسي :
يكي از مقوله هاي كليدي در دانش معني شناسي جهت تعيين معناي دقيق واژگان، مطالعۀ حوزه-
هاي معنايي است. از اين روش مي توان براي فهم بهتر قرآن كريم بهره برد. اين پژوهش با روش
و « صَدَّ » و همچنين تبيين حوزۀ معنايي « صدّ » تحليلي – توصيفي، به هدف يافتن واژگان همنشين
در قرآن كريم انجام شده است و تلاش نموده به اين « صديد » معناشناسي در زماني و همزماني واژۀ
با كدام حوزه هاي معنايي ارتباط دارد؟ 2- كدام يك از واژگان « صدّ » سؤالات پاسخ دهد كه: 1- واژۀ
در تعيين حوزۀ معنايي آن نقش برجسته تري ايفا مي نمايد؟ 3- كدام واژگان همنشين « صدّ » مجاور
با حوزۀ معنايي كفر، « صَدَّ » نقش قابل ملاحظه اي دارند؟ لذا ارتباط واژۀ « صديد » در تبيين معناي
ظلم، نفاق، فسق و ضلالت مطالعه گرديد و مشخص گرديد كافران، منافقان و ظالمان به عنوان
ايفا مي كنند. كفر از ميان « صَدَّ » هم نشين هاي فاعلي، نقشي تعيين كننده در تبيين حوزۀ معنايي
اين واژگان به عنوان هم نشين تقدمي، نقش چشم گيرتري دارد. در اين پژوهش علاوه بر تعيين حوزۀ
در قرآن كريم « صَدَّ » مشتق از مادۀ « صديد » به معناشناسي درزماني و همزماني واژۀ ،« صدَّ » معنايي
« صديد » اين نتيجه حاصل شده كه كلمۀ ،« صدّ » نيز پرداخته شده و پس از تحليل واژگان هم نشين
در سطح روابط هم نشيني با كلمات: خَابَ، جبّار، عنيد، يُسقَي، ماء، يَتَجَرَّعُ و يأتي و در سطح روابط
جانشيني با واژگان: حميم و غسّاق ارتباط معنايي دارد.
چكيده لاتين :
One of the main components of semantics is the semantic field in
which the exact meaning of words is determined. Semantic fields can
be used to understand the Holy Quran more comprehensively. This
analytical- descriptive study tends to find collocations of Sadda, and
investigate the diachronic and synchronic semantic fields of Sadda and
Sadid in the Holy Quran. The study asks with what semantic fields
Sadda can be associated. Also, it asks which collocation can determine
better the semantic fields of Sadda and Sadid. The study believes that
the semantic fields of Sadda include the Arabic collocations of Sadda
which have the meaning of disbelief, oppression, hypocrisy and
debauchery. It becomes evident that Sadid as the nominative form of
Sadda has facilitated the identification of the semantic fields of Sadda.
Apart from identification of the semantic fields of Sadda, the study
also discusses the diachronic and synchronic semantic fields and
semantics of Sadid in the Holy Quran.
عنوان نشريه :
پژوهشنامه نقد ادب عربي
عنوان نشريه :
پژوهشنامه نقد ادب عربي