سير تحول مفهوم و كاركرد سنت از زمان پيامبر اسلام (ص) تا پايان عصر خلفاي راشدين با تاكيد بر دوره حكومت اميرمؤمنان‌علي(ع)

The Evolution of the Concept of Tradition and its Function from Islam's Prophet Age to Imam Ali Age

سيره و سنت رسول خدا(ص) از صدر اسلام مورد توجه بوده است. توجه به سنت به عنوان مفهومي كه مي ­تواند كليد فهم تاريخ، حديث، فقه و اصول اعتقادات اسلامي باشد، از اهميت بسياري برخوردار است. مسئله اين پژوهش تكوين مفهوم و كاركرد سنت از زمان پيامبر اسلام(ص) تا پايان عصر خلفاي راشدين با تاكيد بر حكومت اميرمومنان علي(ع) است. برخي يافته ­ها حاكي از آن است كه سنت در عصر خلفاي سه ­گانه ابزاري براي توجيه مشروعيت خليفه و ساماندهي حكومت بود، اما كاركرد­هاي اجتماعي سنت در دوره اميرمومنان(ع) صرفا منوط به مشروعيت حكومت نيست و به سوي مفهومي راه­گشا در حل معضلات و مخاطرات اجتماعي ميل مي­نمايد. به صورتي كه در مدت كوتاه حكومت ايشان سنت به يكي از مهم­ترين معيارهاي شناخت حق از باطل، هدايت، بدعت­، فتنه­ و حكومت­داري در كنار كتاب خدا تبديل شد.

The tradition of the Prophet (peace be upon him) has been one of the two sources of Islam since the beginning. Attention to "tradition" as a key concept to understanding the history, hadith, jurisprudence and principles of Islamic beliefs is very important. The purpose of this study is to explore the development and function of tradition from the time of the Prophet (peace be upon him) to the end of the Rashid Caliphate era, with an emphasis on the rule of Amir al-Mu'minān Ali. Some findings suggest that tradition in the era of the Three Caliphs was a means of justifying the caliphate's legitimacy and the organization of the state. However, the social functions of the tradition in the era of Amir al-Mu'minān did not depend solely on the legitimacy of the state and it tends to lead to a concept in solving social problems. Therefore, that in the short period of his reign tradition (Sunnah) became one of the most important criteria for the recognition of right from wrong, guidance, heresy, seduction, and governance alongside the Book of God.