مقايسه‌ي چهار روش گردآوري آب باران براي كاشتن بلوط (Quercus brantii) در جنگل‌هاي نيمه‌خشك كوهمره سرخي استان فارس

اين پژوهش براي تعيين مناسب‌ترين روش كاشت بلوط ايراني (Quercus brantii Lindl var persica Zohary) در طرح‌هاي احيا و غني‌سازي جنگل در منطقه‌ي چنارفارياب كوهمره‌‌سرخي استان فارس در مدت سه سال ‌انجام شد. با هدف تاًمين رطوبت لازم براي رشد نهال‌هاي بلوط، چهار روش كاشت در قالب طرح آماري كرت‌هاي يك‌بار خردشده با عامل اصلي مبداء كاشت (بذر و نهال)، و روش‌هاي جمع‌آوري آب شامل روش چاله‌ي‌كاسه‌يي، جويچه، سكّو و چاله‌‌ي‌مستطيلي در چهار تكرار به‌همراه تيمار شاهد در عرصه بررسي شد. نتايج نشان داد كه درصد زنده‌ماني نهال‌كاري و بذركاري در سال‎هاي بررسي‌شده روند نزولي داشته است. بين روش‌هاي كاشت بذر و نهال تفاوت معني‌دار آماري وجود نداشت. روش‌هاي كاشت در سطح يك درصد تفاوت آماري داشت، ولي اثرهاي متقابل كاشت بذر و نهال، و روش‌هاي كاشت با هم تفاوت معني‌داري نداشت. در كشت با بذر روش چاله‌ي‌كاسه‌يي، و پس از آن چاله‌ي مستطيلي و جويچه بيشترين درصد زنده‌ماني را نشان داد، و بيش‌ترين درصد زنده‌ماني در كاشت نهال در روش چاله‌ي مستطيلي، و پس از آن چاله‌ي‌كاسه‌يي و سكو بود. روش كاشت چاله‌ي‌كاسه‎‌يي و چاله‌ي مستطيلي مناسب‎ترين روش در حفظ آب دردست‌رس گياه براي جنگل‎كاري بلوط است، روشي كه عمدتاً صاحبان و پيمان‎كاران عرفي به‌كارمي‌برند.