عوامل خاكي مؤثر بر پراكنش گونه هاي گياهي در شدت هاي مختلف چرا در مراتع خرابه‌سنجي اروميه

بررسي تغييرات كمي و كيفي پوشش گياهي و خاك در طول گراديان چرايي دام به منظور شناخت تغييرات پسرونده در وضعيت پوشش گياهي و خاك و به تبع آن اصلاح شيوه مديريت مرتع، امري ضروري است. مطالعه حاضر با هدف شناسايي فاكتور هاي خاكي موثر بر پراكنش پوشش گياهي در شدت هاي مختلف چرا در مراتع خرابه سنجي اروميه صورت گرفت. نمونه برداري در خرداد ماه 1390 به روش تصادفي سيستماتيك در سه منطقه با شدت هاي چرايي كم، متوسط و زياد صورت گرفت. بدين منظور در هر منطقه، 6 ترانسكت 100 متري و در طول هر ترانسكت 10 پلات يك متر مربعي مستقر گرديد. همچنين گونه هاي موجود در هر پلات شناسائي و درصد پوشش گياهي، تراكم و فراواني هر يك از گونه ها ثبت گرديد. همچنين در داخل هر پلات از عمق 300 سانتيمتري سطح خاك، نمونه هاي خاك برداشت شد و وزن مخصوص ظاهري، درصد رطوبت نسبي، EC، pH، ماده آلي، كربن، نيتروژن، مواده آلي ذره اي و بافت خاك اندازه گيري شد. به منظور تعيين روابط بين عوامل خاكي با پراكنش پوشش گياهي، از تجزيه و تحليل آماري چند متغيره (رج بندي) استفاده شد. رج بندي جوامع گياهي با توجه به خصوصيات خاكي به روش آناليز تطبيقي متعارفي (DCA، RDA، CCA) صورت گرفت. نتايج رج بندي نشان داد كه فاكتور نيتروژن در هر سه شدت چرايي، مهم ترين عامل تاثيرگذار بر پراكنش گونه اي بود. همچنين در شدت چرايي كم، رطوبت نسبي؛ در شدت چرايي متوسط، وزن مخصوص ظاهري و نيتروژن ذره اي و در منطقه با شدت چرايي زياد، نيتروژن ذره اي و كربن ذره اي به عنوان مهم ترين فاكتور هاي تاثير گذار بر پراكنش پوشش گياهي شناخته شد.