بررسي فتالات‌ها در رسوبات تالاب انزلي، ايران

استرهاي فتاليك اسيد (PAEs) به عنوان نرم­كننده در صنايع پلاستيك مورد استفاده قرار مي­گيرند. اين تركيبات امروزه به عنوان آلاينده زيست محيطي فراگير، سخت­تجزيه پذير، خطرناك در نظر گرفته مي­شوند. با توجه به اهميت تالاب انزلي در جهان و ورود انواع رودخانه­ها و پساب تصفيه­نشده كارخانجات و فاضلاب شهري به اين تالاب، بررسي مقدار شش نوع از استرهاي فتاليك اسيد شامل دي متيل فتالات (DMP)، دي اتيل فتالات (DEP)، دي بوتيل فتالات (DBP)، دي ايزوبوتيل فتالات (DIBP)، بنزيل بوتيل فتالات (BBP) و دي اتيل هگزيل فتالات (DEHP) در 22 ايستگاه در تالاب انزلي از اهداف اين پژوهش مي­باشد. نمونه­هاي رسوب از 22 ايستگاه در تالاب انزلي با 3 تكرار در تير ماه سال 1395برداشته شدند. فتالات­ها به روش ميكرواستخراج مايع پخشي (DLLME) از رسوب جداسازي گرديد و براي اندازه­گيري از دستگاه كروماتوگرافي گازي مجهز به آشكارساز طيف­سنج جرمي استفاده شد. نتايج به دست آمده در اين پژوهش نشان داد آلوده­ترين ايستگاه­ها، ايستگاه شماره 13 (خروجي نهنگ روگا) در قسمت غربي تالاب با ميانگين غلظت شش استر فتاليك اسيد 20322 ميكرو­گرم بر كيلوگرم و پاكيزه­ترين ايستگاه شماره 21 (سياه درويشان) در قسمت جنوب شرقي تالاب با ميانگين غلظت شش استر فتاليك اسيد 699 ميكرو­گرم بر كيلوگرم بود. بيشترين غلظت استرهاي اسيد فتاليك DEHP,BBP ,DBP ,DIBP,DEP ,DMP به ترتيب 27، 24، 3190، 3557، 236 و 13494 ميكرو­گرم بر كيلوگرم بود. با محاسبه مجموع غلظت­ فتالات­ها در ايستگاه­هاي مورد بررسي مشخص شد مقدار ميانگين فتالات در رسوبات كل ايستگاه­ها 4870 ميكروگرم بر كيلوگرم است كه بيشتر از استاندارد سازمان محيط زيست آمريكا، اتحاديه اروپا و چين مي­باشد.