بررسي چگونگي استحاله قدرت و كاركرد امنيتي افواج در ايران دوره قاجار

هدف از تحقيق پيش رو بررسي دلايل به استحاله رفتن قشون نظامي ايران در دوره قاجار است. به لحاظ نظري بودن محتواي پژوهش حاضر نوع روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي – تحليلي مي باشد. روش گردآوري اطلاعات در اين پژوهش اسنادي كتابخانه اي است. يافته هاي تحقيق در ارتباط با كاهش كاركرد انتظامي و استحاله قدرت قشون در دوره قاجار نشان مي دهدساختار نظامي ايران در دوره قاجار، ساختاري كهن و ناكارآمد بود كه ازلحاظ فنون و امكانات نظامي در مراحل ابتدايي به سر مي برد. نيروي نظامي عمدتاٌ از ايلات و عشاير و تركيبي از قوميت ها و گروه‌هاي مختلف بود. سـواران ايلات و عشاير فقط از سران ايل تبعيت مي كردند. كشور فاقد يك ارتش منسجم و منظم ملي بود. در كنار آن فرماندهان، مديران و گردانندگان امور نظامي، به ارتش صرفاً به‌صورت محلي براي كسب درآمد و منافع شخصي خود مي نگريستند. اين عمل راه را بر هرگونه اصلاحات نظامي مي بست. نحوه ي سربازگيري در دوره ي قاجار كاملاً تبعيض آميز بود و فقط با ميل و اراده حاكم محل، خانواده ها  مجبور بودند كه يك نفر از افراد خانواده را به نام سرباز تحويل دهند. ارتش ايران ازلحاظ تجهيزات جنگي و سلاح و مهمات وضع خوبي نـداشت. سلاح ، قديمي و سنتي بود و كارآيي چنداني نداشتند. از نظر دانش نظامي و تاكتيك هاي جنگي نيز ارتش ايران كاملا ً‌بي بهره بود. ارتش ايران هيچ اطلاعي از فنون مهندسي نداشت و به علت فقدان صنف مهندس از فنون سنگربندي و استحكامات چيزي نمي‌دانستند. تـاكتيك ها و فنون جنگي نيز متعلق به قرن هاي گذشته بود.