دلائل عدم شكل‌گيري اتحاد استراتژيك ميان ايران و روسيه

طي سال هاي اخير روابط ايران و روسيه توسعه چشمگيري را تجربه كرده است به نحوي كه در برخي تحليل‌ها از حركت روابط دو كشور به سمت اتحاد استراتژيك سخن به ميان آمده است. سؤال اصلي كه اين پژوهش به آن مي پردازد اين است كه دليل عدم ارتقاي اين روابط به سطح اتحاد استراتژيك با وجود توسعه در ابعاد نظامي و امنيتي چيست؟ براي اين منظور از روش توصيفي ـ تحليلي و نظريه واقع گرايي با تكيه بر بحث اتحادها بهره گرفته شده است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه روابط ايران و روسيه بيش تر متأثّر از نيازهاي اقتصادي، نظامي و سياسي ايران بوده و عزم جدي در طرف مقابل براي ارتقاء اين روابط به سطح اتحاد استراتژيك وجود نداشته است. افزون بر اين، ايران هيچ گاه در اولويت امنيتي سياست خارجي روسيه قرار نداشته و روابط نهادينه بين دو دولت و ملت كه لازمه چنين اتحادي است شكل نگرفته است. بالعكس روند روابط سياسي دو طرف شكاف بين دو ملت و ايجاد حس بي اعتمادي در ميان ايرانيان نسبت به روس‌ها را دامن زده است.