مدل قيمت‌گذاري دارايي‌هاي سرمايه‌‌اي با بازده فازي

در چند دهه اخير مدل هاي مختلفي در‌خصوص پيش بيني بازده سهام ارائه شده است. در‌اين‌ميان، مدل قيمت‌گذاري دارايي هاي سرمايه اي (CAPM) موردتوجه بسيار قرار گرفت، اما انتقادهاي بسياري نيز به آن مطرح شد. يكي از انتقادهاي واردشده بر اين مدل ناديده‌گرفتن نوسان‌هاي درون‌دوره اي و طول دوره در محاسبات است. بر‌اين‌اساس، در پژوهش حاضر با به كارگيري رگرسيون فازي تلاش شده است تا نوسان‌هاي درون‌دوره‌‌اي در اين مدل درنظر گرفته شود. همچنين به بررسي و مقايسه پايداري بتا و دقت پيش بيني بازده در مدل قيمت گذاري دارايي‌هاي سرمايه اي با‌استفاده‌از مدل رگرسيون فازي (FLS)، مدل رگرسيون حداقل مربعات معمولي (OLS) و گشتاورهاي تعميم‌يافته (GMM) پرداخته شده است. جامعه آماري عبارت است ازهمه شركت هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران و نمونه پژوهش شامل 31 شركت است كه در دوره 1391 تا 1393داراي بيشترين حجم معاملات بوده اند. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه خطاي پيش بيني بازده سهام در مدل فازي بيشتر از مدل حداقل مربعات معمولي و روش گشتاورهاي تعميم‌يافته است، اما خطاي پيش بيني بازده سهام در دو مدل رگرسيون حداقل مربعات معمولي و گشتاورهاي تعميم‌يافته تفاوت قابل‌ملاحظه‌اي با يكديگر ندارند؛ بنابراين بتاي كلاسيك همچنان بتاي پايدارتري را نسبت به بتاي فازي ارائه كرده و بدين‌ترتيب پيش بيني بهتري از بازده سهام ارائه مي دهد.