پايدار سازي شاخه نگارهاي مالي به عنوان روشي براي اندازه گيري تغييرات سيستميك ( مطالعه اي در شاخص هاي بورس اوراق بهادار تهران)

تغييرات سيستميك مالي، تأثيرات گوناگوني بر عناصر يك نظام مالي دارد. روش‌ها و نظريه هاي ريسك سيستميك، ناظر به مدل بندي و تحليل همين تغييرات هستند؛ از اين رو اندازه‌گيري ميزان ناپايداري يك سيستم مالي به‌عنوان متغيري پراهميت در ريسك سيستميك، هدف اصلي اين پژوهش به‌شمار مي‌رود. روش انتخابي براي اين اندازه‌گيري به مفهوم دندروگرام‌ها (شاخه نگارها) متكي است. شاخه نگارها، اصلي‌ترين ابزار نگاره‌سازي در خوشه‌بندي‌هاي سلسله مراتبي هستند؛ بنابراين مقايسه‌ شاخه‌نگارها متضمن مقايسه خوشه‌بندي‌هاي متناظر با آن‌ها است. در اين پژوهش، داده‌هاي روزانه‌ 26 شاخص «بورس اوراق بهادار تهران» در 241 روز از تاريخ 05/01/1396 تا 05/01/1397 به‌عنوان قلمرو پژوهش در نظر گرفته شده است. خوشه‌بندي‌هاي سلسله مراتبي ماهانه به روش وارد تدوين و با شاخص‌ بيكر و شاخص ضريب همبستگي همساني‌ها با يكديگر مقايسه شد. از مقايسه شاخه نگارهاي پيش از تحليل PCA و پس از آن، ميزان ناپايداري سيستم اندازه‌گيري شد. بر اساس داده‌هاي موجود و مطابق با نتايج، ميزان درهم‌تنيدگي خوشه‌بندي‌ها قبل و بعد از PCA، 43 درصد است. اين نتيجه نشان مي دهد كه 43 درصد از سيستم در قلمرو يادشده، ناپايدار و بنابراين ميزان ثبات سيستم 57 درصد بوده است.