بررسي خاصيت ماركوفي و حالت پايداري شاخص كل در بورس اوراق بهادار تهران

زنجير ماركوف، يك فرآيند تصادفي است كه كاربردهاي فراواني در صنايع، زيست شناسي، مالي و غيره دارد و در آن موقعيت آتي فرآيند، فقط به موقعيت فعلي آن بستگي دارد. چار چوب تحليل به كمك زنجيرهاي ماركوف، امكان پاسخگويي به سؤال هايي را فراهم مي كند كه در چارچوب‌هاي تحليلي ديگر مانند چارچوب بنيادي، تكنيكي امكان چنين رويكردي جود ندارد. در اين پژوهش با استفاده از دو روش نشان داده مي شود كه بازده‌هاي دو هفته اي (چهارده روز كاري) شاخص كل بازار «بورس اوراق بهادار تهران» در بازه سال هاي 1376-1394 در يك فضاي حالت شش عضويي كه بر اساس بازده و ريسك تعريف مي شود، داراي خاصيت ماركوفي است. خاصيت ماركوفي نشان مي دهد كه متوسط زمان لازم براي انتقال بين فضاي حالت بين 4 تا 13 دوره (هر دوره 14 روز) است و بيشترين مقدار احتمالات حدي كه رفتار درازمدت فرآيند را نشان مي دهد، مربوط به حالتي است كه در آن بازده كسب شده از متوسط بيشتر است.