طراحي مدل تخصيص ريسك براي قراردادهاي طرح و ساخت دارايي هاي سرمايه اي بخش عمومي ( مورد مطالعه: آب و فاضلاب استان گيلان)

قراردادهاي طرح و ساخت  به خاطر پيچيدگي و ريسك، زمان و هزينه اجراي طرح را تحت تاثير قرار مي دهند. طبق ماده 23 قانون برنامه و بودجه مصوب 1352، مدل مناسبي براي تخصيص ريسك وجود ندارد. اين پژوهش تلاشي براي پيشنهاد مدل تخصيص ريسك برمبناي يك ساز و كار ساده براي تخصيص ريسك هاي حياتي به بخش هاي پروژه جهت محاسبه بهاي تمام شده قراردادهاي طرح و ساخت مي باشد. به علاوه، اين مدل امكان مقايسه پروژه ها را براي شناسايي پروژه هاي ريسك دار فراهم مي كند. ساختار مدل برمبناي شيوه دلفي براي 41 ريسك در 10 گروه مي باشد. همه عوامل بوسيله اهميت وزني ريسك ها، كه تركيبي از احتمال ريسك و تاثير زمان و هزينه برآن بود، تحليل وزني شدند. نتايج مدل، مهمترين عوامل براي تخصيص ريسك و اقدام مناسب كارفرما، پيمانكار و طرفين را تبيين نمود. مدل براي داده هاي واقعي در دو پروژه به روش مطالعه موردي براي اعتباردهي بكار گرفته شد. نتايج تاكيد داشت فهم و بكارگيري اين مدل براي پروژه ها آسان و از قابليت انعطاف براي متغير هاي موجود برخوردار است.