بررسي تطابق پرتفوي مبتني بر الگوي رفتاري در مرز ميانگين–واريانس

يافتن بهترين راه جهت بهينه سازي پرتفوي پس از انتشار مقاله ماركويتز در سال 1952 همواره يكي از دغدغه‌هاي فعالان در صنعت مديريت سرمايه‌گذاري بوده و خواهد بود در حالي كه چندين دهه تئوري ميانگين واريانس بعنوان سنگ بناي مالي مدرن مورداستفاده قرارمي‌گرفت، شواهدتجربي نشان مي‌دهد كه مدل استاندارد ماركويتز نمي‌تواند به اندازه كافي رفتار و تابع مطلوبيت سرمايه‌گذاران نشان دهد.هدف اساسي تحقيق حاضر، بررسي مفاهيم مالي رفتاري[i]، تئوري پرتفوي رفتاري[ii] (شفرن و استتمن[iii]‌،2000) تبيين شده و تئوري ميانگين واريانس[iv] (ماركويتز[v]،1952) پرداخته شده و سپس به مقايسه تخصيص دارايي روي مرز كارايي توسط تئوري پرتفوي رفتاري و تئوري ميانگين واريانس مي‌پردازد. در اين تحقيق، مطابق با هدف مذكور، 4 فرضيه مطرح شد كه مورد تجزيه و تحقيق آماري قرار گرفتند. نمونه آماري تحقيق 247 شركت پذيرفته شده در بازار اوراق بهادار تهران مي‌باشند كه داده‌هاي آنها براي يك دوره 5 ساله (91 تا 96)  به روش بوت استراپ مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. در تحقيق حاضر مشخص شد بيش از 70 درصد موارد تئوري پرتفوي رفتاري و تئوري پرتفوي رفتاري مبتني برالگوي چشم انداز تجمعي وتئوري پرتفوي ميانگينواريانس منطبق بر مزر كارايي ميانگين واريانس مي‌باشد. lt;br clear= all / gt; [i] Behavioral Finance [ii] Behavioral Portfolio Theory (BPT) [iii] Shefrin and Statman [iv] MeanVariance Theory (MVT) [v] Markowitz s