پرتفليو بهينه فاستر-هارت

در اين پژوهش به بهينه سازي كلاسيك سبد سهام كه در سال 1952 توسط هري ماركويتز ارائه شد پرداخته مي شود. با اين تفاوت كه براي اندازه گيري ريسك از معيار فاسترهارت استفاده  مي گردد. روشي نوين كه در سال 2009 توسط فاستر و هارت در مقاله اي عنوان شد. اين ريسك به رخدادهاي دنباله چپ بسيار حساس است و به دنبال مصون نگه داشتن سرمايه گذار از خطر ورشكستگي است و به صورت تئوري حداقل سطح ثروتي بيان مي شود كه سرمايه گذار مي بايست داشته باشد تا سرمايه گذاري در يك دارايي ريسكي به ورشكستگي وي منتج نشود. به همين منظور از قيمت سهام 34 شركت بورس اوراق بهادار تهران در بازه زماني 1391/07/01 تا 1396/06/31 استفاده شده است و سبدهاي بهينه با استفاده از معيارهاي فاسترهارت، ارزش در معرض خطر، ارزش در معرض خطر شرطي، قدر مطلق انحرافات، واريانس و نيم واريانس به دست آمده اند. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه در بازه زماني فوق سبدهاي بهينه بر اساس ريسك فاسترهارت عملكرد مطلوب تري در مقايسه با ساير روش هاي نام برده دارد.