بهينه‌ سازي سبد سرمايه گذاري تحت نظريه اعتبار فازي با استفاده از مدل ميانگينارزش در معرض ريسك مشروط

با توجه به غير قطعي بودن داده‌هاي مالي استفاده از روش‌هاي فازي باعث دقت بيشتري در مدل‎سازي مي‎شود. هم‌چنين استفاده از سنجه‌ي ريسك ارزش در معرض خطر مشروط به اين‌كه اندازه ضرر را به سرمايه‌گذار نشان مي‌دهد، به تصميم‎گيري بهتر كمك مي‎كند. در اين مقاله با استفاده از سنجه ارزش در معرض ريسك مشروط و تخمين آن به‌وسيله نظريه اعتبار فازي اقدام به  بهينه‌سازي سبد سرمايه‌گذاري شده است. به اين منظور، بازده انتظاري پرتفوي به وسيله ميانگين اعتبار فازي به‌دست آمده و سپس ارزش در معرض ريسك مشروط به وسيله همين نظريه تخمين زده‌ شده‌است. در مرحله بعد با درنظر حجم معاملات هر دارايي به شكل يك عدد فازي ذوزنقه‌اي و به‌دست آوردن يك رابطه خطي بر مبناي نظريه اعتبار، محدوديت نقدشوندگي در مدل درنظر گرفته مي‌شود. همچنين جهت كاراتر شدن مدل، محدوديت‌هاي كف و سقف نسبت‌هاي سرمايه‌گذاري و محدوديت كارديناليتي در مدل درنظر گرفته شده‎است. مدل ارائه شده با توجه به استفاده از سنجه ريسك ارزش در معرض ريسك مشروط و همچنين درنظر گرفتن محدوديتهاي كارا، مي‌تواند به عنوان مدلي مناسب جهت انتخاب سبد سرمايه‌گذاري معرفي شود. در نهايت نيز جهت پياده‌سازي مدل، يك مثال عددي با استفاده از 10 سهم از بورس اوراق بهادار تهران در سال 94 كه به صورت تصادفي انتخاب شده‎اند، ارائه شده است.