فلسفه و آموزه‌هاي شاد زيستن در انديشۀ نظامي

شادي از مهم‌ترين حالات روحي و رواني انسان است كه با توجه به اهميتش در زندگي فردي و اجتماعي، از ديرباز مورد توجه انديشمندان مختلف، از جمله شاعران بوده است. هدف اين پژوهش نيز بررسي جايگاه شادي در زندگي، چرايي شاد زيستن، انواع شادي و راه‌هاي رسيدن به آن، در شعر نظامي است. از نظر نظامي، با توجه به زندگي پر از رنج و سختي و جهان ناپايدار، شاد زيستن براي ادامۀ زندگي امري اجتناب‌ناپذير است. وي شادي‌اي را كه ريشه در معنويت دارد و نتيجۀ فضايل اخلاقي است، به‌عنوان يكي از اهداف مهم در زندگي مطرح كرده است. به باور وي، شادي به دو دستۀ مطلوب و نامطلوب تقسيم مي‌شود و در نتيجۀ عوامل مختلف ذهني و عيني به دست مي‌آيد؛ اينكه انسان بر اساس فضايل اخلاقي عمل كند، دل‌بستۀ ثروت نباشد، دوستي و روابط اجتماعي مناسب با ديگران داشته باشد؛ حاكمان و عاملان، عدالت پيشه و به فقيران كمك كنند. همچنين داشتن خانوادۀ سالم و طبيعت زيبا مي‌تواند در انسان احساس شادي را برانگيزاند. نظامي مرگ را پايان زندگي نمي‌داند و از آنجا كه به اعتقاد او، اين پديده سبب وصال به معشوق ازلي مي‌شود، آن را عاملي براي شادماني مي‌داند.