مرثيه‌ي ابوالبقاء الرُّندي در آيينه‌ي نقد رتوريك

نقد رتوريك استفادۀ آگاهانه از زبان در راستاي اقناع مخاطب است. اين رويكرد از مباحث نقد ادبي جديد ساختارگرا و پسا‌ساختارگرا و علوم روان‌شناسي، ارتباطات، جامعه‌شناسي و زيبايي‌شناسي بهره مي‌گيرد. از اين ديدگاه، اثر ادبي با كلام مخيل خود سعي در اقناع مخاطب دارد و در اين راه از ابزارهاي علم بلاغت و زيبايي‌شناسي و...  بهره مي‌برد. در اين پژوهش نونيۀ رندي، كه مرثيه‌اي است براي اندلس، از ديدگاه نقد رتوريك با روش توصيفي ـ تحليلي بررسي مي‌شود. شاعر در محتوا و شكل، براي اقناع و مشاركت مخاطب، ابزارهاي ادبي و بلاغي را به‌كار مي‌گيرد تا او را از حالت انفعال و شنونده‌بودن صِرف به‌سمت مشاركت و پويايي سوق دهد. ابوالبقا، براي نيل به اين مقصود، از تعابير متنوع و كلامي منعطف و فنون بلاغي بهره مي‌گيرد تا مخاطب را در شرايطي قرار ‌دهد كه خود جزئي از تجربۀ شاعرانۀ وي شود.