ماهيت حق تقدم استفاده‌نشده با مطالعه تطبيقي در حقوق آمريكا

حق تقدم ناشي از افزايش سرمايه حق مالي قابل نقل‌وانتقالي است كه بعد از گذشتن مدت‌زمان معيني منقضي شده و تحت عنوان حق تقدم استفاده‌نشده شناخته مي‌شود. قانون‌گذار و حقوق‌دانان در خصوص ماهيت حق تقدم استفاده‌نشده در حقوق ايران و آمريكا سكوت اختيار كرده اند. ليكن، بامطالعه تطبيقي حقوق دو كشور مي‌توان گفت كه در نظام حقوقي آمريكا حق تقدم استفاده‌نشده حقي مستقل از حق تقدم سهامداران است؛ بدين‌صورت كه با ساقط شدن حق تقدم سهامداران منشأ ايجاد اين حق، يعني افزايش سرمايه، باقي است و همين سرمنشأ موجب ايجاد حق تقدم استفاده‌نشده مي‌شود كه متعلق حق كل شركت است نه سهامداران؛ ولي در نظام حقوقي ايران، حق تقدم با منقضي شدن مدت‌زمان معين، به دليل ارزش عرفي آن، تحت ‌عنوان حق تقدم استفاده‌نشده به حيات خود ادامه مي‌دهد؛ بدين‌صورت كه اهليت استيفا سهامداران مشروط به زمان مشخصي بود و با منقضي شدن مدت‌زمان اهليت تمتع سهامداران باقي‌مانده و اهليت استيفا اين حق به شركت منتقل مي‌شود.