تأثير نزديك بيني سرمايه گذاران بر ريسك سقوط قيمت سهام

نزديك بيني سرمايه گذاران به معناي بيش از واقع ارزيابي كردن عايدات كوتاه مدت و كمتر از واقع ارزيابي كردن عايدات بلندمدت توسط سرمايه گذاران فعال در بازار سرمايه است. نزديك بيني سرمايه گذاران منجر به تغيير رفتار مديريت شركت شده و شركت به جاي تمركز و برنامه ريزي جهت ارتقاء عملكرد بلند مدت، بر عملكرد جاري و كوتاه مدت تمركز نمايند و همين امر ممكن است موجب افزايش ريسك سقوط قيمت سهام در بلند مدت گردد. هدف اين پژوهش بررسي تأثير نزديك بيني سرمايه گذاران بر ريسك سقوط قيمت سهام در شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. اطلاعات مورد نياز براي اين پژوهش از صورت هاي مالي 150 شركت در دوره زماني سال هاي 1389 تا 1395 جمع آوري شده است. براي آزمون فرضيه هاي پژوهش از مدل رگرسيون چند متغيره با داده هاي تابلويي به روش اثرات ثابت استفاده شده است. براي اندازه گيري نزديك بيني سرمايه گذاران از مدل دل ريو و سانتاماريا (2016) و براي اندازه گيري ريسك سقوط قيمت سهام نيز از مدل نوسان پايين به بالاي چن و همكاران (2001) استفاده شده است. يافته ها حاصل از آزمون فرضيه پژوهش بيان گر آن است كه نزديك بيني سرمايه گذاران بر ريسك سقوط قيمت سهام تأثير مثبت و معناداري دارد.