طراحي قراردادهاي عرضه دارايي‌هاي معنوي در بازار سرمايه ايران مبتني‌بر فقه اماميه

دستاوردهاي فكري و اعتبارات اجتماعي از قبيل اختراعات، علائم تجاري و... با اينكه به سختي به‌دست مي‌آيد، اما به مدد وسايل صنعتي و مكانيكي به راحتي تقليدپذير و قابل تكثير و توزيع است، نتيجه اين وضعيت آن است كه منافع مادي و اقتصادي دارايي‌هاي معنوي، در دست تكثيركنندگان و تقليدكنندگان قرار مي‌گيرد و چنانچه پديد‌آورنده حمايت نشود، چه‌بسا كسي حاضر نشود اندوخته‌هاي خود را به راحتي در اختيار ديگران قرار دهد. بنابراين بايد راهي يافت كه انديشمندان و توليدكنندگان دارايي‌هاي معنوي، حاضر باشند دستاورد خود را در اختيار ديگران قرار دهند. جهت تشكيل يك بازار سازمان يافته براي حمايت و انتقال دارايي‌هاي معنوي لازم است تا قراردادهاي نقل و انتقال اين دارايي‌ها تنظيم شود. از آنجايي كه قانون حاكم بر نظام جمهوري اسلامي ايران بر مبناي فقه اماميه تنظيم مي‌گردد لازم است تا ابتدا نظرات مراجع و فقهاي شيعه را در خصوص مشروعيت اين دارايي‌ها بررسي نموده، سپس راهكارهاي فقهي متناسب با نظرات فقها را استخراج نموده و با فضاي بازار سرمايه تطبيق نماييم. پرسش اين پژوهش آن است كه حكم شرعي دارايي‌هاي معنوي چيست و معاملات دارايي‌هاي معنوي از طريق چه قراردادي ممكن مي‌باشد؟ روش اين پژوهش توصيفي تحليلي بوده و نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه مي‌توان در قالب عقودي چون هبه معوضه و اجاره اشخاص، دارايي‌هاي معنوي را به شيوه‌هاي مختلف واگذار نمود و براي آن بازار سازمان يافته تشكيل داد.