ويژگي‌ هاي فعل مركب با مصادر قرضي و اشتقاق ‌هاي آن از زبان عربي در فارسي معاصر : ويژگي‌ ها و محدوديت ‌ها ديدگاه صرف شناختي

در مقاله حاضر نگارندگان با توجه به نزديكي زبان فارسي به زبان عربي و مناسبات فرهنگي و تاريخي مشترك ميان آنها در طول ادوار مختلف و نيز وامگيري واژه هاي بسيار از اين زبان در زبان فارسي معاصر ، به گونه اي كه بخش چشمگيري از واژگان فارسي امروز به ويژه جزء غيرفعلي در افعال مركب به واژه هاي قرضي از اين زبان اختصاص يافته است ، به بررسي افعال مركب ساخته شده با مصادر عربي و مشتقات آنها مي پردازند. با توجه به توسعه و زايايي فرايند تركيب به عنوان يك فرايند واژه سازي فعال در زبان فارسي كه به لحاظ رده شناختي يك ويژگي شاخص محسوب مي شود ؛ همواره اين فرايند از رويكردهاي مختلف مورد توجه زبان شناسان ايراني و غير ايراني قرار گرفته است. لذا ، هدف از پژوهش حاضر در گام نخست ، بررسي و توصيف روند شكل گيري افعال مركب فارسي برگرفته از مصادر عربي و اشتقاق هاي آنها با بهره گيري از دستاوردهاي زبان شناسي شناختي است و سپس بررسي ساختار و محدوديت هاي حاكم بر ساخت چنين تركيب هايي مي باشد. شايان ذكراست كه افعال منتخب مورد بررسي، مبتني بر سه نظريه مقوله بندي ، حوزه سازي و مفهوم سازي كه از مباني نظري صرف شناختي مطرح شده از سوي هماوند (2011) هستند ، مورد بررسي قرار مي گيرند.