تحليل سبك‌ شناختي چند حكايت گلستان در پرتو دستور نقشگراي نظام‌مند هاليدي

در اين مقاله با به كاربستن رويكرد نقشگراي نظام‌مندي هاليدي بر داده هاي زباني چند حكايت از گلستان سعدي سعي شده است كه به اين پرسش‌ها پاسخ داده شود:  در سبك شناسي حكايات مورد نظر (كه به طور اتفاقي انتخاب شده‌اند) چه عناصر زباني برجسته‌ شده‌اند و از چه فرايند تجربي در هر حكايت بيشتر استفاده شده است؟ دليل كاربرد آن فرانقش در آن داستان چيست و آيا نوع فرانقش تجربي مضمون مطرح را برجسته سازي مي كند؟ فرضيه‌ اين پژوهش نيز اين بوده است كه مضامين مطرح در اين حكايت ارتباط نزديك با صورت زباني به كار گرفته شده در آن‌ها دارد. به بيان ديگر، مضامين مورد نظر نويسنده در صورت زباني برجسته سازي شده‌اند. پس از تحليل آماري داده‌ها اين نتيجه‌ حاصل شد كه مضمون مورد نظر نويسنده در حكايتها با نوع فرآيند تجربي و فرانقش ارتباطي متبلور در افعال جملات از نظر بسامدي ارتباط دارد، اما تفاوت معني دار ميان فرايندهايي كه مستقيماً به مضمون مرتبطند و ديگر انواع فرايندها  تنها در نمونه هاي بزرگي كه تعداد افعال در آن‌ها بيشتر است قابل مشاهده است.