بررسي مشخصۀ واژگاني و جايگاه نحوي قيد اجباري در زبان فارسي

در زبان فارسي، برخي از قيدها كه غالباً با عنوان افزوده اجباري از آن‌ها ياد شده است، كانون توجه شماري از زبان شناسان بوده است. در تحليل هاي يادشده، بي آنكه تبييني فراگير در مورد جايگاه نحوي قيدهاي گوناگون ارائه شود، قيدها تنها در دو گروه افزوده اختياري و افزوده اجباري بررسي مي گردد. در اين ميان، مقاله حاضر مي كوشد تا در قالب دستور كمينه گرابه اين پرسش پاسخ دهد كه فصل مميز قيدهاي اجباري و غير اجباري كدام است و جايگاه ساختاري قيدهايي كه در تحليل هاي پيشين با نام افزوده اجباري مورد بررسي قرار گرفته شده است كجاست. در تحليل حاضر، علاوه بر وجود مشخصه [umanner] بر روي فعل، مشخصه واژگاني [+manner] براي قيد اجباري پيشنهاد مي شود . همچنين استدلال مي شود كه اين دسته از قيدها، بر خلاف ساير قيدها، جايگاه مشخص گر فرافكن نقشي خاصي را اشغال نمي كنند و توليد پايه آن‌ها در جايگاه مشخص گر گروه فعلي بزرگ صورت مي پذيرد.