نقش پادگفتماني استعاره زباني در ترميم فرايند ارتباطي در نامه هاي نيما يوشيج

هر گفتماني، عرصه ي فرايند توليد معناست و عناصر مختلفي در شكل گيري اين فرايند دخيل هستند؛ استعاره يكي از عناصر معناساز در انواع گفتمان ها است. اين مقاله با رويكرد نشانه معناشناختي، نگاهي تازه به نقش پادگفتماني استعاره در فرايند توليد معنا و چگونگي برقراري ارتباط در گفتمان نامه هاي نيما يوشيج دارد. منظور از نقش پادگفتماني، به كارگيري استعاره به عنوان يك شگرد از جانب گفته پرداز در جهت برجسته سازي بخشي از گفته، تأثيرگذاري هرچه بيشتر بر مخاطب، حمايت از گفته، ترميم روابط زخم خورده، سرپوش گذاشتن بر عواطف و احساسات، القاي حسي خاص به مخاطب و ... در گفتمان است. اين پژوهش بر آن است تا نقش استعاره را در شكل گيري معنا و انسجام بخشي به گفتمان نشان دهد و نقش هاي پادگفتماني استعاره را در ترميم و بازسازي گفتمان بررسي كند. از اين رو مهم ترين كاركردهاي ارتباطي استعاره را در نامه هاي نيما دسته بندي كرده و مورد تجزيه و تحليل قرار داده است.