توصيف و تحليل دو فرآيند كشش جبراني و هماهنگي واكه‌اي در گويش پسيخاني: رويكرد بهينگي

هدف از انجام اين پژوهش، توصيف و تحليل دو فرآيند واجي كشش جبراني و هماهنگي واكه اي (ستاك امر) گويش پسيخاني در چهارچوب نظريه بهينگي پرينس و اسمولنسكي (1993 2004) است. روش اين پژوهش به‌صورت توصيفي تحليلي است و داده ها به روش ميداني گردآوري شده اند. از پنج نفر گويشور، هريك به مدت يك ساعت مصاحبه به عمل آمد كه در‌مجموع، پنج ساعت مصاحبه صورت گرفته است. نتايج نشان مي دهند فرآيند كشش جبراني، پيوسته در گويش پسيخاني با حذف همخوان‌هاي چاكنايي /h,?/ در واژه هاي تك‌هجايي در ساخت CVCC  و نيز در واژه هاي دو‌هجايي در ساخت هاي هجايي  cvc.cv(c) رخ مي دهد و منجر به كشش جبراني واكه در هجاي اول مي شود. همچنين كشش جبراني ناپيوسته با حذف همخوان هاي چاكنايي /h,?/ در واژه هاي تك‌هجايي و دو‌هجايي نيز اتفاق مي افتد. در فرآيند همگوني واكه كوتاه /e/ با واكه [u] ، گسترش مشخصه پسين‌بودن رخ مي دهد و نيز تبديل واكه افتاده //e به واكه افراشته [ i] اتفاق مي افتد كه گسترش مشخصه افراشته‌بودن را نشان مي دهد. همچنين بر‌اساس تحليل داده ها، در پايان ثابت شد كه فرآيند كشش جبراني داراي بسامد وقوع بالاتري است.