سازگاري واژگان قرضي: رويكردي دركي-واجي

مقاله حاضر به بررسي فرايند سازگاري واژگان قرضي انگليسي در زبان فارسي در قالب رويكرد دركيواجي سيلورمن (1992) مي‌پردازد. در اين پژوهش در پي پاسخ به اين دو سوال هستيم كه آيا درج واكه به عنوان يك راهكار اصلاحي در سازگاري واژه قرضي نوعي توهم دركي است يا اساس واجي دارد و فرايند سازگاري واژه‌هاي قرضي انگليسي در فارسي را در قالب كدام يك از رويكردهاي مطرح در اين حوزه مي‌توان مورد بررسي قرار داد. در پاسخ به پرسش اول دو آزمايش با حضور 12 شركت كننده كه با زبان انگليسي آشنايي كمي داشتند ترتيب داده شد كه نتايج حاكي از آن بود كه پديده درج واكه در خوشه‌هاي همخواني وام واژه‌هاي انگليسي در فارسي نوعي توهم دركي است و در سطح درك كلام اتفاق مي‌افتد. در خصوص پاسخ پرسش دوم نيز نتايج نشان مي‌دهد فرايند سازگاري واژگان قرضي بهتر است با نگاهي دركيواجي مورد بررسي قرار گيرد، كه در اين ميان مدل دو سطحي سيلورمن (1992) به عنوان يك مدل دركيواجي مي‌تواند گزينه مناسبي باشد.