كاركرد نشانه اي حروف غيرعامل در فهم ساخت نحوي از ديدگاه رضي استرآبادي

«حروف غيرعامل» حروفي هستند كه تاثير اعرابي ندارد؛ به همين علّت در آموزش نحو ناديده گرفته شده اند؛ بررسي ها نشان مي دهد اين حروف نقشي كليدي، در شناخت ساخت نحوي و درك معناي متن دارند كه مي توان آن را «كاركرد نشانه شناختي معنايي حروف غيرعامل» ناميد. اگرچه نحوي ها گاهي با عنوان «معاني الحروف» به آنها پرداخته اند؛ اما بررسي سازمان يافته اي از كاركرد نشانه اي آن ها، به منظور درك ساخت نحوي وفهم دقيق معناي متن، انجام نشده است. از نظر رضي استرآبادي، جنبه نشانه اي معنايي و ساختاري حروف ياد شده، جزء عمل نحوي آن ها به شمار مي رود. اين مقاله بر آن است كه با توجه به اهميت و گستردگي حضور اين حروف در زبان عربي، با بهره مندي از نظر رضي استرآبادي، كاركرد نشانه اي آن ها را در فهم ساخت نحوي نشان دهد و به اين پرسش پاسخ دهد كه بر اساس ديدگاه نشانه شناسي، بارزترين كاركرد نشانه اي اين حروف، در درك ساخت نحوي و فهم متن چيست !؟ براي پاسخ به اين پرسش با روش توصيفي– تحليلي به بررسي متون مختلف و تجزيه و تحليل ديدگاه اين نحوي برجسته، پرداختيم كه نتايج نشان مي دهد: حروف غير عامل در شناخت ساخت نحوي نقش درخوري دارد وبيانگر نوعي ارتباط بين دال ومدلول در دو بخش صورت ومحتوا است وبر اين اساس، مهم ترين كاركرد نشانه اي آن را مي توان در تمييز وتشخيص جايگاه دستوري كلمات و جملات دانست .