ظرفيت حافظه فعال و يادگيري ساختار‌هاي زبان دوم در محيط ضمني و صريح: تأثير نوع ساختار زباني

اين تحقيق به‌منظور تعيين رابطۀ بين ظرفيت حافظۀ فعال و توانايي يادگيري ساختارهاي ساده و پيچيدۀ زبان دوم در محيط ضمني و صريح انجام شد. هدف از اين پژوهش مشخص نمودن ارتباط ظرفيت حافظۀ فعال با يادگيري ساختارهاي زبان دوم در محيط آموزشي ضمني و صريح و همچنين نقش ساده يا پيچيده بودن ساختار زباني در اين ارتباط بود. بدين‌منظور دو ساختار زبان انگليسي با درجه پيچيدگي متفاوت انتخاب شدند. پنجاه و نه فارسي‌زبان انگليسي‌آموز از طريق آزمون انتخاب شده و به‌طور تصادفي در يكي از دو گروه صريح يا ضمني قرار گرفته و آموزش‌هاي لازم را دريافت كردند. سطح دانش آن‌ها از اين دو ويژگي زباني، يك بار قبل از آموزش و دو بار بعد از اتمام آموزش، با آزمون «قضاوت گرامري زمان‌دار» و آزمون «تقليد شفاهي فراخوانده»، مورد سنجش قرار گرفت. از آزمون ظرفيت حافظه مركب براي سنجش ظرفيت حافظه فعال استفاده شد. نتايج نشان داد كه تأثير آموزش در يادگيري ساختارهاي مورد نظر در هر دو گروه معني‌دار بود. نتايج همبستگي نشان داد كه رابطه معني‌داري بين ظرفيت حافظه فعال و يادگيري در محيط ضمني وجود ندارد؛ اما رابطه بين ظرفيت حافظه فعال و قابليت يادگيري در محيط صريح، بسته به نوع ساختار زباني تغيير مي‌كند.