چالش هاي بي توجهي به ماهيت موضوعٌ له الفاظ و قصد ماتن

قائل شدن به ذهني بودن موضوعٌ له الفاظ در قالب نظريه، درحقيقت همگام شدن با ديدگاه رايج و متعارفي است كه امروزه در مجامع زبان شناسي طرفداران بسيار دارد و معتقدان به آن بايد لوازمي را بپذيرند كه در پاره اي از موارد با اصول مطرح در علوم ادبي سازگار نيست و برخي از پيروان آن خواسته يا ناخواسته از قصد و نيت ماتن عبور مي كنند. اين مقاله در پي آن است تا بررسي كند كه ورود اين نگاه چه تأثيري بر محققان زبان شناس فارسي گذاشته است و لوازم غير قابل قبول مترتب بر قول به ذهني بودن موضوعٌ له الفاظ چيست و به چه دليل بعضي از پويندگان اين ديدگاه نمي توانند به نيت صاحب متن توجه كنند. مقالۀ حاضر براي پاسخ به اين سؤالات ديدگاه زبان شناسان معروفي همچون سوسور، پيرس، يلمزلف، بارات، ويمسات و بردزلي را مطرح مي كند و ضمن نقد آن ها سبب عدول  از قول به ذهني بودن الفاظ  و قائل به موضوعٌ له بودن ماهيات خارجي را توضيح مي دهد و نيز بررسي مي كند  بر اساس اين ديدگاه چه چيزي بر قصد و نيت مؤلف تأثير مي گذارد. تأثير اين گونه مباحث در ديگر علوم مرتيط با الفاظ نظير علم اصول و ادبيات و ورود و قبول برخي از نظريات آن ها در اين دو علم، از ديگر اهداف مقالۀ حاضر است.