تأثير تدريس مستقيم شماري از پسوندهاي اشتقاقي به فارسي ‌آموزان خارجي

در تدريس زبان دوم، آموزش واژه‌ها با روش‌هاي مختلف نقش مهمي درارتقاي دانش واژگاني زبان‌آموزان دارد. در اين مطالعه، بر آموزش واژه‌‌هاي مشتق تمركز شده است كه به دو روش مستقيم و غيرمستقيم تدريس مي‌گردد. در آموزش مستقيم به طور خاص از راهكار تجزيۀ واژه و آموزش نقش و معناي پسوندها استفاده شده و در آموزش غيرمستقيم، متن‌هايي در اختيار زبان‌آزموزان قرار گرفته كه حاوي واژه‌هاي مشتق است. در اين پژوهش، 40 نفر از فارسي‌آموزان مؤسسۀ دهخدا در سطح مياني يك، در قالب دو گروه كنترل و آزمايش، بررسي شده اند. آن ها در يك آزمون يكسان كه دو بار به عنوان پيش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد، شركت كردند. تحليل داده‌ها از طريق آزمون تي مستقل نشان داد كه اين دو گروه در پس‌آزمون با يكديگر تفاوت معناداري دارند؛ به اين معنا كه گروه آزمايش كه پسوندها را به طور جداگانه همراه با نقش دستوري و معناي آن ها آموزش ديده بود، عملكرد بهتري نسبت به گروه كنترل داشت كه تنها متن‌هايي حاوي واژه‌هاي مشتق در اختيار داشت. البته در تحليلي ديگر مشخص شد كه هر دو گروه پس از برخورد با واژه‌هاي مشتق، چه از طريق آموزش مستقيم و چه از طريق برخورد با متن‌هاي بيشتر، پيشرفت معناداري در يادگيري واژه هاي مشتق داشته اند. بنابراين مي‌توان گفت تمركز بر تدريس واژه‌هاي مشتق هم از طريق رويكرد غيرمستقيم و هم از طريق رويكرد مستقيم به آموزش «وندها»، مي‌تواند دانش واژگاني زبان‌آموزان را افزايش دهد؛ اما روش مستقيم تأثير چشم‌گيرتري دارد.