توصيف و تحليل شيوه‌هاي زباني و فر زباني وكلا جهت اقناع در دادگاه‌هاي علني ايران: تحليل گفتمان دادگاه كيفري (زبان‌شناسي حقوقي)

پژوهش حاضر به يكي از شاخه‌هاي زبان‌شناسي حقوقي به نام «زبان و كلام دادگاه» تعلق دارد كه هدف اصلي اين نوشتار، كاربرد دانش و راهبردهاي كاربردشناسي زبان در گفتمان حقوقي براي بررسي انواع شيوه‌هاي اقناع وكلا، در دادگاه‌هاي كيفري ايران، به‌منظور متقاعد نمودن قضات است كه به روش ميداني صورت پذيرفته است. داده‌هاي پژوهش از 20 جلسه علني دادگاه شهر شيراز جمع‌آوري شده است كه در‌مجموع شامل 2112 جمله است كه از اين ميان، 654جمله متعلق به وكلاي مدافع و 351 جمله مربوط به قضات بوده كه در اين پژوهش مورد ارزيابي و تحليل قرار گرفته است. اين نوشتار با روش تحليلي– توصيفي درصدد پاسخگويي به اين سؤال است: چگونه كنش‌گران از دانش زبان‌شناختي (نحو، معنا‌شناسي، كاربردشناختي و ...) و نيز فرا‌زباني براي دستيابي به هدف اقناع يكديگر بهره مي‌گيرند؟ يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد وكلا از شيوه‌هاي زباني تبصره‌هاي قانوني و از راهبرد‌هاي كاربرد‌شناسي، حذف، اظهار، نام‌دهي، تأكيد بر پشيماني، انكار جرم متهم بهره مي‌برند و همچنين بر شيوه‌هاي فرا‌زباني در گفتمان دادگاه، در حوزه زبان‌شناسي حقوقي به‌منظور اقناع قاضي تأكيد مي‌ورزند.