چشم اندازي تعاملي و پويا از انگيزش زبان دوم در جريان انجام تكاليف در بازه هاي زماني مختلف

انگيزش لازم براي يادگيري يك زبان جديد تأثيري صفر و صدي ندارد. اين انگيزش در طول زمان به تدريج شكل مي گيرد و مدام تغيير مي يابد و هريك از بازه هاي زماني داراي سطوح مختلفي از تأثيرگذاري بر روي تلاش فرد براي يادگيري يك زبان است. در زمان حاضر، انديشمندان بر اين باورند كه بازه هاي زماني مختلف در جريان شكل گيري زبان دوم با يكديگر تعامل دارند و چنين تعاملي ماهيتاً غيرخطي، پيچيده و پوياست (دي بات1، 2015). هدف از انجام اين تحقيق بررسي پويايي انگيزشي موجود در گروهي از فراگيران زباني در جريان بازه‌هاي زماني طولاني است، كه خود اين بازه‌ها متشكل از تعدادي از تكاليف هستند كه در بازه‌هاي زماني كوتا ه تر انجام مي گيرند. به منظور يافتن تعامل موجود ميان عناصر انگيزشي مختلف، تعداد ده نفر شركت كننده در آغاز دورۀ آموزشي، در حين انجام تكاليف و در پايان دورۀ مورد مصاحبه قرار گرفتند. يافته ها حاكي از وجود نوسانات مقطعي در ميزان انگيزش شركت كنندگان بود. به علاوه، نتايج تحقيق از اين حقيقت پرده برداشت كه عناصر انگيزشي در جريان دوره و در هنگام انجام تكاليف به يك اندازه كارآمد نبودند. براي مثال،  عوامل بيروني و سطح مهارت زباني به عنوان دو عامل انگيزشي آغازين به تدريج و در طول ترم با عوامل دروني و لذت يادگيري زبان جايگزين شدند. در عين حال، اهداف شخصي در يادگيري زبان دوم در طول اين بازه‌هاي زماني به يك اندازه تأثيرگذار بودند. علاوه بر اين،  انگيزش شركت كنندگان متشكل از مجموعه اي از عوامل پويا و به هم وابسته بود كه طي بازه‌هاي زماني مختلف نوسان داشتند. در پايان، تلويحاتي تحقيقي از يافته هاي اين مطالعه حاصل شدند.