اثربخشي مشاوره زوجي مبتني بر مدل سرخوردگي كايزر بر كاهش سرخوردگي زناشويي زوجين

The Effectiveness of Marital Counseling Based on Kayser’s Disaffection Model on Reducing of Marital Disaffection in Couples

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي مشاوره زوجي مبتني بر مدل سرخوردگي كايزر بر كاهش سرخوردگي زناشويي زوجين است. روش پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه گواه است. جامعه آماري شامل زوجين مراجعه كننده به مركز مشاوره دانشگاه تهران در سال 96-95 بود كه براساس مصاحبه و پرسشنامه بعنوان زوجين داراي سرخوردگي زناشويي انتخاب شدند. نمونه شامل 16 زوج هستند كه به صورت هدفمند برگزيده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. گروه آزمايش مشاوره زوجي مبتني بر مدل سرخوردگي كايزر را در 11 جلسه 2 ساعته دريافت كردند. گروه گواه نيز در فهرست انتظار قرار داشتند. جمع آوري داده ها با استفاده از پرسشنامه سرخوردگي زناشويي كايزر انجام شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل واريانس دوعاملي با اندازه گيري مكرر استفاده شد. يافته ها نشان داد كه بين زوجيني كه در مداخله را دريافت كرده بودند و زوجين گروه گواه تفاوت معناداري در ميزان سرخوردگي زناشويي وجود دارد. با توجه به نتايج اين پژوهش مي توان گفت مشاوره زوجي مبتني بر مدل سرخوردگي كايزر مي تواند در كاهش سرخوردگي زناشويي اثربخش باشد. از اينرو، اين شيوه مشاوره زوجي مي تواند به نحو موثري توسط متخصصين حوزه خانواده جهت درمان سرخوردگي زناشويي مورد استفاده قرار بگيرد.

The aim of the present research is to study the effectiveness of Kayser’s disaffection model on the reduction of marital disaffection in couples. The research method is quasi-experimental with pretest, posttest and follow-up control group design. The population consisted of couples that had visited counseling center of the University of Tehran in the years 2016-2017 and were selected as couples with marital disaffection according to interview and questionnaire. Sample included 16 purposefully selected couples that were assigned to treatment and control groups randomly. The treatment group received marital con- sultation based on Kayser’s disaffection model in eleven 2-hour long sessions. The control group was in the waiting list. Data was collected using Kayser’s marital disaffection questionnaire. For data analy-sis, repeated measures two-factor analysis of variance was used. Findings indicated that there was significant difference in the level of marital disaffection between couples who had received intervention and couples in the control group. The results of this research demonstrate that marital consultation based on Kayser’s disaffection model can effectively reduce marital disaffection. Therefore, this marital consultation method can be used effectively by experts in the field of family studies for treatment of marital disaffection.