‌تحليل نوايي ساخت اضافه در چهارچوب واج شناسي نوايي

در اين مقاله، الگوي نوايي عناصر حاضر در حوزهاضافه و كل ساخت اضافه در چهارچوب واج‌ شناسي نوايي بررسي شده است. در اين راستا، آزمايشي توليدي كه مشتمل بر سه جمله داراي ساخت اضافه بود، انجام شد و از دوازده گويشور فارسي زبان خواسته شد تا آن جمله ها را توليد كنند. صداي اين گويشوران در محيطي آكوستيك ضبط شد و سپس مورد تحليل قرار گرفت. بايد توجه داشت كه هر يك از عناصر [+N] موجود در ساخت اضافه، به همراه واكه اضافه متصل به آن، منجر به ايجاد نواخت گونه اي از گروه واجي يعني گروه واژه‌بست مي شود (Hekmati, 2016). بر اين مبنا، اين پرسش مطرح شد كه كل ساخت اضافه در چه سطحي از سلسله سطوح نوايي قرار خواهد گرفت. بايد توجه داشت كه سطح نرخ فركانس پايه تكيه آخرين گروه واجيِ ساخت اضافه، نسبت به نرخ فركانس پايه تكيه كليه گروه‌هاي واژه‌بست حاضر در ساخت مورد اشاره پائين تر بود. اين امر سبب مي شود تا در مواردي كه ديركرد قله هجا، سببِ حركتِ قله فركانس پايه هجاي تكيه‌ بر به هجاي بعد از آن گردد، كل ساخت اضافه به لحاظ نوايي به سطح گروه آهنگ انتقال يابد. چنين تحليلي قادر به تبيين علت برجستگي شنيداري هر يك از عناصر حاضر در حوزه اضافه است. چرا كه هر يك از گروه‌هاي واژه‌بست حاضر در حوزه اضافه تكيه دومين را جذب مي كنند. بنابراين، آخرين واژه حاضر در اين ساخت به‌عنوان گروه واجي جاذب تكيه نخستين (گروه آهنگ) به شمار مي رود.