بررسي الگوي روايي زمان در نمايشنامه « عكس عروسي»

نمايشِ الگوهاي روايي يك مجموعه، گامي مهم در بازنمايي شبكه اي از عناصر روايي و ساختارمند ذهن بشر است. روايت شناسي، روشي علمي است كه در پي دست يابي به الگوهايي روايي است. اين دانش توانسته است با وجود تفاوت هاي نگرشي و بينشيِ ميان متن ها و آثار ادبي، ديدگاه تازه اي را در نقد ادبي و در پيوند با دستور زبان جهاني روايت بازنمايي كند. نمايشنامه، يكي از كهن ترين آثار ادبي بشر است كه با كاربرد عناصر روايي همانند داستان گنجايش هايي ويژه اي در بهره گيري از مؤلفه هاي روايي دارد. در اين پژوهش از روش تحليلي اسنادي بهره گرفته شده است تا ضمن بررسي مؤلفه هاي پست‌ مدرن، نمايشنامه عكس عروسي نوشته چيستا يثربي (Yasrebi, 2004)، بر پايه نظريه روايي ژرار ژنت مورد واكاوي قرار گيرد. اين پژوهش بر مؤلفه زمان تمركز دارد كه مشتمل بر نظم، تداوم و بسامد است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد در نمايشنامه يادشده،گذشته‌ نگري، آينده‌ نگري، تداوم و بسامد به گونه اي برجسته‌ سازي شده در خدمتِ انديشه‌هاي عميق روان شناسي نويسنده قرار گرفته اند. به‌ گونه‌اي كه زمانِ به ظاهر پريشان نمايشنامه در قالب حوادث متن، ارتباطي پيوستاري با ساير عناصر روايي دارد.