روابط معنايي در زبان مخفي جوانان

زبان مخفي، يكي از گونه‌هاي زبان معيار است كه در ميان جوانان و يا گروه‌هاي بزه‌كار جامعه ايجاد مي‌شود. هدف مقاله حاضر، شناسايي روابط معنايي در واژگان زبان مخفي در چهارچوب نظريه ساخت‌گرايي است. حجم نمونه ، مشتمل بر 1507 واژه است كه به دو روش اسنادي از فرهنگ لغات زبان مخفي و روش مصاحبه محقق‌ساخته با روش نمونه‌گيري گلوله‌برفي استخراج گرديده‌است. پس از گرد‌آوري و آمايش، واژه‌ها بر اساس ماهيّت و مفهومشان در چهارده حوزه معنايي دسته‌بندي شدند. علاوه بر تعيين حوزه‌هاي معنايي، مفهوم هر دسته‌ واژگاني نيز مشخص شد. زيرا، پديدآورندگان واژگان زبان مخفي در ساخت اين واژه‌ها و براي نهان نگه‌داشتن اسرار درون گروهي از دانش درون زباني خود استفاده مي‌كنند. اين در حالي است‌كه ممكن است مصداق اين واژه‌ها با اين مفاهيم متفاوت باشد. سپس، روابط معنايي داده‌هاي واژگاني هر حوزه با روش تحليل محتواي كيفي مشخص گرديد. سؤال پژوهش اين است كه در صورت وجود روابط معنايي در زبان مخفي بيشترين و كمترين بسامد روابط معنايي متعلق به كدام رابطه است؟ يافته‌هاي تحليل معنايي پژوهش حاضر، نشان داد كه ترادف معنايي و هم‌نويسه به ترتيب بيشترين و كمترين فراواني روابط معنايي را در اين واژگان دارند.