مطالعه ساخت‌هاي گفتمان‌مدار معنايي در روزنامه الحياه عربستان با تكيه بر الگوي ون دايك

پژوهش حاضر، بر آن است تا نمود زبان‌شناختي ساخت‌هاي گفتمان‌مدار در متن‌هاي عربي را تحليل كند. بر اين مبنا، مقاله حاضر، به تبيين استراتژي‌هاي معنايي كه در شكل‌گيري گفتمانِ متن، نقش دارند، پرداخته‌است. به اين منظور، 30 سرمقاله روزنامه الحياه عربستان با موضوع مسائل ايران، انتخاب شده و با استفاده از الگوي ون‌دايك بررسي شدند. تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد كه بيشترين نمود زبان‌شناختيِ ساخت‌هاي معنايي گفتمان‌مدار در روزنامه الحياه، مربوط به دو استراتژيِ فاصله‌گذاري و قطبي‌شدگي است. همچنين نويسنده‌ها به كاربرد مؤلفه‌هايي مانند تلويح تمايل چنداني نشان ندادند. اين امر همسو با تقابل و درگيري‌هاي لفظي دو كشور در سال‌هاي اخير است. با توجه به مؤلفه‌هاي بررسي‌شده، ايدئولوژي حاكم بر ذهن نويسنده‌ها، «معرفي ايران به عنوان تهديدي براي امنيت منطقه» بود. اين ايدئولوژي از سطح كلان به سطح خرد انتقال يافته و در محور معنا كه مورد نظر اين پژوهش است، به صورت ساخت‌هاي زباني مانند پيش‌انگاشت، تعميم، فاصله‌گذاري، به‌نمايي و موارد مشابه مورد استفاده قرار گرفته‌است.