مؤلفه‌هاي تصوير در غزل دفاع مقدس

آفرينش و خلق صورخيال كه محصول تأثرات روحي و مكاشفه شاعر است، جوهر مشترك اغلب آثار ارزشمند ادبي براي تسخير ذهن، تخيل و احساسات مخاطب است و شيوه هاي متنوع شاعران در آفرينش تصاوير نيز، همواره مورد توجه و تأمل منتقدان و صاحبان ذوق بوده است. قالب غزل در سالهاي اخير با موضوع دفاع مقدس فرصتي براي هنرنمايي شاعران اين حوزه ‌است كه بررسي و درك زيبايي هاي آن از نظر اهل فن دور نمانده است؛ امّا اين پژوهش كه به شيوه تحليلي- توصيفي انجام شده است، از دريچه ديدگاه ساختارگرايان به بررسي تصوير در شعر دفاع مقدس ميپردازد. پس از بررسي و تحليل ساختاري تصوير در غزل شاعران برجسته اين حوزه چون؛ حميد سبزواري، موسوي گرمارودي، سيدحسن حسيني، پروانه نجاتي و سعيد بيابانكي، با تكيه بر اصالت و اهميت واژه ها و ارتباط آنها در متن، به درك و دريافت وجوهي از زيبايي كه حاصل دقت در ساخت است، دست يافتيم؛ همچنين از نتايج اين پژوهش دريافت و استخراج دو ساخت كلي براي آفرينش و چينش تصوير و سازه هاي آن در بافت سخن است.