بررسي محتواي اخلاقي و تعليمي در نثر ادبي دورۀ پهلوي

نگرش هر نويسنده اي دربارۀ مضامين تعليمي نقش برجسته اي در كيفيت بيان و انتقال اين مضامين به مخاطب دارد. از آنجا كه تاكنون درباره محتواي اخلاقي و تعليمي نثر ادبي دوره پهلوي، مقاله و تحقيق مبسوطي به صورت مستقيم صورت نگرفته است، در اين پژوهش، بر اساس روش كتابخانه اي و سندكاوي، محتواي اخلاقي و تعليمي برخي آثار ادبي دورۀ پهلوي در چارچوب تحليل و دسته بندي، بررسي ميشود. سؤال اصلي اين تحقيق، اين است كه بسامد محتواي اخلاقي و تعليمي در نثر ادبي دورۀ پهلوي بر چه اساس است و بيشترين تأكيد اين نويسندگان بر چه مضامين تعليمي است؟ يافته هاي تحقيق نشان ميدهد كه در نثر دورۀ پهلوي اوّل و دوم، بيشترين تأكيد نويسندگان متعهّد، بر تعليمات ديني است ولي در ديگر تعليمات، اين بسامد، متفاوت است؛ با اين توضيح كه نويسندگان دورۀ پهلوي اوّل، بعد از تعليمات ديني، تعليمات اجتماعي سپس تعليمات انساني را مدّنظر قرار داده اند در حالي كه نويسندگان دورۀ پهلوي دوم، بعد از تعليمات ديني، تعليمات انساني و در نهايت اجتماعي را در نثر خود متجلّي كرده اند.