بررسي تطبيقي استعارۀ مفهومي زمان در اشعار ناصرخسرو و اخوان ثالث

يكي از پيچيده‌ترين مباحثي كه نظريۀ مفهومي با آن روبروست، ماهيت بازنمود زماني است. همان‌طور كه زمان اغلب نمونه‌اي از مفاهيم انتزاعي مطرح است، بررسي اينكه چگونه زمان در نظام مفهومي بشر نمود مي‌يابد، منجر به رخداد برخي مسائل مهم در حوزۀ علوم شناختي شده است. استعارۀ مفهومي زمان در آثار شاعران قرون مختلف، به صورت‌هاي متفاوتي بروز يافته است. آشنايي با نوع نگرش و ديدگاه آنها مطمئناً در درك و شناخت ويژگي‌هاي زباني و فرهنگي هر دوره كارساز خواهد بود. از اين رو پژوهشگر، اخوان ثالث و ناصرخسرو را كه به دو دورۀ زماني مختلف تعلق دارند، برگزيده و با بررسي آثار آخر شاهنامه و از اين اوستاي اخوان ثالث و ديوان اشعار ناصرخسرو، 160 استعارۀ مفهومي در حوزۀ زمان استخراج كرده كه 12 نگاشت‌نام از اخوان و 14 نگاشت‌نام از ناصرخسرو به دست آمد. از بررسي نگاشت‎نام‌هاي مزبور اين نتيجه حاصل شد كه نگرش اين دو شاعر به زمان در برخي موارد متفاوت و در مواردي نيز مشابه است كه مي‌توان گفت اين تفاوت نگرشي ناشي از تفاوت تجارب واقعي اين دو شاعر از دنياي اطراف خود باشد.