اسم‌خودماني الگويي جهت بازنمايي رفتار كلامي اعتراض و رضايت در كردي‌ كرمانشاهي

پژوهش حاضر به بررسي ساخت اسم خودماني در كردي كرمانشاهي مي‌پردازد. اين پژوهش با بررسي ساخت اسم خودماني، ضمن معرفي الگو يا الگوهاي رايج ساخت اسم خودماني، ابزارهاي زباني رمزگذاري رفتارهايي از قبيل رضايت و خشنودي را با توجه به مؤلفه سن، جنسيت و بافت مورد بررسي قرار مي‌دهد. شيوه انجام پژوهش به صورت توصيفي تحليلي است كه طي دو مرحله اقدام به گردآوري داده‌ها از مدارس پسرانه روستايي، حومه شهر و داخل شهر كرمانشاه شده است. ابتدا صورت‌هاي خطابي اسم‌هاي خودماني يك كلاس 30 نفري و سپس، براي بررسي تأثير مؤلفه جنسيت، سن و بافت اقدام به گردآوري داده در بين خانواده‌هاي جامعه آماري بالا گرديد. بررسي نتايج نشان داد عامل جنسيت تأثيري در شكل‌گيري اين فرايند ندارد، اما مؤلفه‌هاي سن و بافت نقش اصلي را ايفا مي‌كنند. همچنين در كردي كرمانشاهي، بازنمايي رفتار كلامي اعتراض و خوشنودي از طريق آميزه‌اي از دو فرايند ترخيم و وندافزايي كه از يك الگوي هجايي ثابت (CV.CVC) پيروي مي‌كند، رمزگذاري مي‌شود (bahman→bahəl). بر اساس الگوي اسم خودماني مانند ”بهل“ كه از حذف عناصري از يك اسم خاص مانند ”بهمن“ و افزودن پسوندهاي اسم خودماني‌ساز (əg, əl, i, a) به دست مي‌آيد، امكان ابراز اعتراض يا خشنودي از رفتار مخاطب را براي گوينده در سطح صرف فراهم مي‌كند. در پايان با استفاده از نظريه بهينگي محدوديت‌هاي حاكم بر ساخت اسم‌ خودماني شناسايي و مرتبه‌بندي شده اند.