فرايندهاي واجي تقويت در گونه‌هاي كردي ايلامي

نوشتار پيش رو با هدف شناسايي فرايندهاي واجي «تقويت» موجود در پنج گونۀ زباني كردي ايلامي شامل اركوازي، خزلي ، شيرواني، ملكشاهي و فيلي براساس چارچوب نظريۀ واج شناسي زايشي انجام شده است. در فرايند تقويت، تغييرات آوايي در محور ناسوده به سايشي و سپس به انسدادي رخ مي دهد. داده‌هاي پژوهش از راه مصاحبه با صد گويشور بومي بي سواد و باسواد زن و مرد در سنين بين 30 تا 85 سال گردآوري شده اند؛ افزون بر اين، نگارندگان نيز گويشور گونۀ كردي فيلي و آشنا به ساير گونه ها هستند. داده هاي به‌دست‌آمده برمبناي الفباي بين المللي « آي پي اي» آوانگاري شده‌‌اند. روش پژوهش حاضر توصيفي تحليلي است. برخي از مهم ترين دستاوردهاي پژوهش عبارت اند از: 1 در گونه هاي كردي ايلامي فرايند درج واحد آوايي نسبت به ساير فرايندهاي واجي تقويت، داراي بسامد بيشتري است. 2 در واژه هاي عاريتي كه به خوشه همخواني پاياني ختم مي شوند و عضو دوم خوشه يكي از همخوان هاي /l/ يا /r/ است، آن هجا شكسته مي شود و پيش از همخوان هاي يادشده واكۀ /ə/ درج مي شود تا اصل رسايي رعايت شود. 3 در گونه هاي كردي ايلامي همخوان سايش چاكنايي /h/ در ابتداي هجا به همخوان جلودهاني و تيغه اي [s] تبديل مي شود.