پديد آورندگان :
شريفان حسين دانشگاه فردوسي مشهد - دانشكده كشاورزي - گروه علوم و مهندسي آب , جمالي صابر دانشگاه فردوسي مشهد - دانشكده كشاورزي - گروه علوم و مهندسي آب , سجادي فراست دانشگاه فردوسي مشهد - دانشكده كشاورزي - گروه علوم و مهندسي آب
كليدواژه :
آب دريا , شاخص سطح برگ , شاخص سبزينگي , كم‌آبياري , محتواي نسبي آب برگ
چكيده فارسي :
به منظور بررسي اثر رژيم هاي مختلف آبياري و سطوح مختلف شوري بر برخي شاخص هاي فيزيولوژيك گياه دارويي كينوا رقم sajama در سال 1395 در گلخانه تحقيقاتي گروه مهندسي آب دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي گرگان، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار اجرا گرديد. تيمارها شامل سه سطح آبياري (100، 75 و 50 درصد نياز آبي محاسبه شده با استفاده از تشت تبخير كلاس a) و پنج سطح شوري (0.5، 4.3، 8، 11.8 و 16 دسي زيمنس بر متر) بودند. نتايج حاصل نشان داد كه اثر كم آبياري بر شاخص سطح برگ، شاخص سبزينگي و محتواي نسبي آب برگ (0.01>p) و بر طول برگ و عرض برگ (0.05>p) معني دار شد. اثر شوري بر شاخص سطح برگ، شاخص سبزينگي، طول برگ، عرض برگ، محتواي نسبي آب برگ و وزن مخصوص برگ (0.01>p) و بر طول دمبرگ (0.05>p) معني دار شد، همچنين اثر متقابل كم آبياري و تنش شوري بر شاخص سبزينگي و محتواي نسبي آب برگ (0.01>p) و عرض برگ (0.05>p) معني دار شد. نتايج نشان داد كه گياه كينوا به كم آبياري مقاوم است، به طوري كه كاهش ميزان آب آبياري از 100 به 50 درصد تبخير از تشت، شاخص سطح برگ و محتواي نسبي آب برگ را به ميزان 24.6 و 7.3 درصد كاهش داد. همچنين نتايج حاكي از آن است كه گياه كينوا مقاوم به شوري آب آبياري بوده، به طوري كه افزايش اختلاط آب دريا به ميزان 30 درصد با تيمار شاهد اختلاف معني داري در تمامي صفات نداشت. از طرفي مي توان نتيجه گرفت كه با اعمال مديريت مناسب در مزرعه، استقرار اين گياه را درشرايط وجود آب و خاك شور تضمين نمود.
چكيده لاتين :
In order to study the effects of different irrigation regimes and different levels of salinity on the growth parameters of
Quinoa (Chenopodium quinoa Willd.), this experiment was performed in the research green house of Water Engineering
Department, at f Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources, during 2016. The experimental
design was a factorial with n a randomized complete design in three replications. Treatments included three irrigation
levels (100, 75 and 50 percent of water requirements calculated by the evaporation pan class A) and five salinity levels
(0.5, 4.3, 8, 11.8, 16 dSm-1). The results showed that the effect of irrigation on the Leaf area index, chlorophylls and
RWC (P<0.01) and Leaf length, and width (P<0.05) was significant. The effect of salinity levels on the Leaf area index,
chlorophylls, Leaf length and width, RWC, Specific leaf weight (P<0.01) and Leaf petiole length (P<0.05) was
significant too. The interaction between irrigation and salinity levels on chlorophylls and RWC (P<0.01) and Leaf width
(P<0.05) was significant as well. According to the results, Quinoa had a good tolerance to the elevated levels of deficit
irrigation. Decreasing the irrigation levels from 100 to 50 percent of pan evaporation resulted in the reduction of the
Leaf area index and RWC to 24.6 and 7.3 percent, respectively. The result also showed that Quinoa had a good
tolerance to the elevated levels of salinity, the mixing sea water, and tap water at rate of 30 percent, with control
treatment having no significance for all of the parameters. It seems that good stand establishment in the saline soils and
water conditions could be insured if proper management is applied in the farms.
