بررسي ساختار نظم امنيتي خليج‌فارس در چارچوب روابط ايران و عربستان با تأكيد بر نقش آمريكا در منطقه

روابط بين ايران و عربستان در سال‌هاي اخير در ابعاد مختلف و حوزه‌هاي متعدد به‌قدري پيچيده شده است كه از نظر برخي تحليل‌گران حتي احتمال رسيدن به يك برخورد نظامي محدود نيز متصور است. حضور بازيگران فرا منطقه‌اي با نيات گوناگون بر پيچيدگي ساختار امنيت اين منطقه مي‌افزايد. اين چالش‌ها به علت اهميت ژئوپليتيك خليج‌فارس و ارتباط آن با حوزه‌هاي مختلف سياسي و اقتصادي و فرهنگي و به‌ويژه امنيت و از سوي ديگر عدم تعريف نظم امنيتي از ديرباز براي اين منطقه وجود داشته است. در اين مقاله سعي بر آن است كه روابط اين كشورها در منطقه و تأثير آن بر امنيت منطقه خليج‌فارس بررسي شود. روش تحقيق توصيفي - تحليلي و روش جمع‌آوري اطلاعات، اسنادي و مطالعات كتابخانه‌اي بوده و يافته‌هاي اين مقاله نشان مي‌دهد كه علي‌رغم اصرار كشورهاي منطقه بر ايجاد و حفظ چالش‌ها همه مجبور به ادامه اين هدف نهايي هستند كه نياز اصلي منطقه صلح و پيشرفت مي‌باشد و براي اين منظور بايد برخي رقابت‌هاي بي‌جا را كنار بگذارند. لذا با بررسي گذشته ساختار امنيتي مشابه مي‌توان براي آينده روابط اين دو كشور راه‌كاري ارائه داد تا امنيت منطقه در قالب آن تأمين و روابط پرتنش آن دو، به جهت برتري ايران در حوزه قدرت نظامي و منابع و از طرف ديگرعربستان در حوزه اجماع سازي عليه ايران بين اعراب حاشيه خليج‌فارس به‌ويژه بعد از تحولات منطقه را كاهش داد تا از حضور نيروهاي بيگانه كه عامل ناامني در اين ناحيه هستند ممانعت به عمل آورد.